เงิน เงิน เงิน

ตอนเด็ก ๆ ข้าพเจ้า
มักชอบดูภาพยนตร์กับพี่เลี้ยง
ซึ่งอายุห่างจากข้าพเจ้าเพียงไม่กี่ปี
ด้วยความที่พ่อกับแม่
นำข้าพเจ้ากับพี่มาฝากป้ากับอาให้เรียนหนังสือ

ด้วยความที่อยู่ไกล ไม่มีคนซักเสื้อผ้าให้
เพราะยังเด็กมาก เลยต้องจ้างพี่เลี้ยงให้มาช่วยดูแล
ช่วยซักเสื้อผ้า และทำงานบ้านแทนให้
สมัยก่อนยังไม่มีเครื่องซักผ้า ถ้ามีก็คงจะราคาแพงมาก
จ้างพี่เลี้ยงคนอีสาน ราคาไม่แพงเท่าไรมั้ง

พี่เลี้ยงเลยคล้ายเป็นเพื่อนเล่นของข้าพเจ้าในตัวด้วย
ข้าพเจ้าเลยรับประทานส้มตำเป็น
และฟังภาษาอีสานพอได้ อิอิ :))
เพราะทหารเกณฑ์ กับพี่เลี้ยง เป็นคนอีสาน
ภาคเดียวกัน คุยกันก็เว่ากันมันส์ไปเลย ^__^

ส่วนเรื่องภาพยนตร์สมัยก่อน
มักจะชอบออกแนวหนังเพลง ไม่รู้เป็นไรเหมือนกัน

สงสัยจะติดจากยาย ที่ชอบพาดูหนังแขกตามโรงตอนเล็ก ๆ ^__^
ดีที่ว่าหนังไทย ถึงจะเป็นหนังเพลง แต่ก็ไม่มีบทพระเอกนางเอก
วิ่งไล่กันเกาะตามต้นไม้จนเหนื่อย 555
ภาพยนตร์เรื่องหนึ่ง ที่จำได้ คือเรื่อง เงิน เงิน เงิน
มีเพลงประกอบที่ฟังแล้วให้ข้อคิดดีนะ

"เงิน เท่านั้นเสกสรรค์ให้เราได้สบายทุกคนเป็นใหญ่ได้ด้วยเงิน...


เงิน เงิน เงิน ผู้คนบูชา
มีเงินเงินพาอุราป่วนปั่น
ยามเฮงเรารวยยามซวยบุกบั่น
ต่างกัดฟัน หาเงินกันไป
คนชอบเราก็เพราะเงิน
เพราะเงินเป็นสิ่งที่ต้องใจ
เงินนั้นคือสื่อสายใย
หัวเราะร้องไห้ได้ด้วยเงิน
เหล็กที่แข็งเราง้างด้วยเงินอ่อนทันใด
ร้อนเงินพาร้อนใจ
ขวนขวายเท่าไรไม่พอ
เงิน เงิน เงิน"

มีอยู่ช่วงนึง ที่ข้าพเจ้าฮิต ซื้อตำราเกี่ยว ๆ เงิน ๆ ทอง ๆ มาอ่าน
พ่อพูดว่า ไปซื้อมาอ่านทำไมให้เสียเงินเสียทอง
สมัยก่อนไม่เห็นต้องอ่านเลย เขาก็รวยกันได้
ก็อย่าใช้มากกว่า เงินที่หาได้ซิ มีเงินอยู่ 1 บาท
แต่ใช้ 2 บาท แล้วมันจะรวยได้อย่างไร
หลักง่าย ๆ แค่นี้ ต้องไปซื้อมาอ่านไม่เห็นจะเข้าท่าเลย ….ฯลฯ
แล้วพ่อก็บ่นข้าพเจ้ากระป่อด กระแป่ด ไปตามประสาคนสูงวัย ^_^
แต่ก็จริงอย่างที่ท่านพูดนั่นแหล่ะ!

พ่อข้าพเจ้าค่อนข้างเป็นคนประหยัด
ยิ่งสูงวัยขึ้น ท่านยิ่งประหยัดในการใช้จ่ายมากขึ้น
ลูก ๆ ให้เงินใช้ ก็ไม่ค่อยจะใช้ เก็บลูกเดียว
บ่นว่าเสียดายเงิน เวลาไม่มี จะไปบากหน้า
ยืมใครเขาได้ล่ะ พี่น้อง ก็พี่น้องเห่อะ!
เงินทอง ไม่พี่น้องด้วยหรอกนะ
เราต้องยืนด้วยตัวเอง รู้จักใช้จ่าย
ยิ่งถ้าพี่น้อง ต่างไปมีครอบครัวของตัวเองแล้ว

เขาก็คงช่วยเหลือเราไม่ได้มากนักหรอกนะ
เพราะต่างคนก็ต่างมีภาระของตนทั้งนั้น
ท่านมักเตือนข้าพเจ้าบ่อย ๆ คงเห็นว่า
ข้าพเจ้าชอบยืมตังค์พี่สาวได้กระมัง ^_^

ยิ่งพ่อเห็นลูกใช้เงินหมดเปลืองไปกับสิ่งไม่จำเป็น
ก็อดตำหนิไม่ได้
คนแก่ก็เป็นห่วงลูก ๆ หลาน ๆ แบบนี้นี่แหล่ะ
ท่านมักจะบอกว่า มีเงิน มีทอง ก็เก็บ ๆ รองรังไว้บ้าง
เผื่อฉุกเฉิน เวลาเจ็บป่วยบ้างนะ….

เอ้! แล้วแบบนี้ เราจะไปเที่ยวได้หรือนี่
คงสนุกตายล่ะ หึ หึ หึ

ว่าจะพูดเรื่องเงิน ๆ แต่ไฉนไปลงที่เจ็บป่วยได้ล่ะเนี่ยะ!
ก็เงินสำรองงัย! (หาเรื่องจบจนได้แหล่ะน่า)
คิด คิด เลยคิดหนัก หนัก
ไม่ค่อยเบาเลยอ่ะจิ
^__^

โดย คิดแล้วเขียน V:)