ชื่อว่า "ตั้งใจไปสร้างบุญ แต่ทำไมถึงตกนรก?" ของ ธ.ธรรมรักษ์
อ่านแค่ตอนแรกก็กินใจเสียแล้วว่า เลยต้องเขียนบอกต่อ
เรื่อง อานิสงค์แห่งบุญด้วยเงิน 5 บาท
ก็สามารถต่อชีวิตของเด็กน้อยคนนึงได้
การทำบุญที่ด้วยวัตถุทานที่บริสุทธิ์(ไม่ได้ขโมยใครมา)
เจตนาบริสุทธิ์ และได้บุญจากการอนุโมทนารับพรจากเนื้อนาบุญที่สูง
ก็สามารถได้เกิดอานิสงค์บุญที่ยิ่งใหญ่มากกว่าเงินเป็นล้าน ๆ หรือร้อยล้านบาท
บุญที่มีบาปเจือปน
ทำให้ชีวิตมีแต่อุปสรรค
และยังไม่พบความสุข ความเจริญนั้น
เปรียบดั่ง แม่น้ำสายบุญ
นั้นมีกอสวะ และสิ่งปฏิกูลขวางทาง
ไม่ให้กระแสน้ำไหลได้โดยสะดวก.......
และการให้ทานต้องมีใจ 3 ระยะ จึงจะได้อานิสงค์ ผลบุญมาก คือ
1. ก่อนที่เราจะให้ ต้องตั้งใจว่าจะให้ โดยไม่หวังผลตอบแทนใด ๆ
ยิ่งมีจิตใจมีความปิตียินดีเหมือนกับผู้รับ
บุญก็จะมาก เช่น นึกถึงความสมหวังของผู้รับที่ได้รับการให้จากเรา
นึกถึงรอยยิ้มใบหน้าที่เปี่ยมสุข ชีวิตที่ดีขึ้นของเขา
คิดถึงปัญหาของเขาที่เราได้ช่วยให้ได้รับการแก้ไข ใจเราก็จะเป็นสุขมากล้น
2. ขณะที่กำลังให้อยู่ ก็เต็มใจให้ ไม่คิดเสียดายทานที่ทำ
ไม่คิดว่าให้ทานเพื่อเอาบุญคุณ หรือประโยชน์อื่นใด
ไม่ต้องการให้ผู้รับมาตอบแทนใด ๆ หรือใคร ไม่ว่าอะไรก็ตาม
3. เมื่อให้แล้ว มีความปลาบปลื้มใจ มีความอิ่มใจว่า
เราทำการสงเคราะห์เสร็จสิ้นแล้ว คือ ให้ทานแล้ว
ถือว่าเจตนาบริสุทธิ์ทั้ง 3 ครบถ้วน ก็จะมีอานิสงค์มาก
และเมื่อผู้ให้เป็นผู้บริสุทธิ์ วัตถุทานบริสุทธิ์
(ไม่ลักขโมยใครมา หรือคดโกงใครมา หรือแย่งใครมา)
ผู้รับทานเป็นผู้บริสุทธิ์ จึงมีอานิสงค์เลิศ ด้วยประการฉะนี้แล ^__^
อ่านเบื้องต้น จับใจความได้แค่นี้
เดี๋ยวอ่านจบแล้วจะมาเล่าใหม่
สงสัยครั้งนี้จะเป็น เวอร์ชั่น อ่านแล้วเขียนซะมากกว่า อิอิ :)))
-----------------------------------------------------
มาเขียนต่อ เพราะอ่านจบแล้ว อิอิ ^__^
สรุปอย่างง่าย ๆ คือ การที่เราคิดจะทำบุญต้องเลือกทำ
เหมือนกับการเลือกที่นา ที่เราจะหว่านข้าวลงในนา
ถ้าเลือกที่ไม่เหมาะสม ผลที่ได้ก็จะได้ไม่มาก
ถ้านาดอน น้ำก็แห้ง ถ้านาลุ่ม น้ำท่วมตลอด ต้นข้าวก็ตาย
การทำบุญอย่าเจือด้วยกิเลส ทำอย่าหวังผลตอบแทน
จะได้บุญมากกว่า เช่น ทำบุญเพื่อหวังถูกหวย
เรี่ยไรเงินทำบุญ ส่วนหนึ่งเข้ากระเป๋าตัวเอง
นี่เป็นบาปขั้นหนักโดยไม่รู้ตัว
หรือขัดขวางการปฏิธรรมของนักปฏิบัติธรรม
หรือทำให้พระต้องสึก เช่น
การที่สีกาเข้าวัดบ่อย ๆ สนทนาธรรมกับพระ
ไปคลุกคลีมากไป ทำให้พระสึก
หรือเป็นฆราวาสธรรม สนทนาธรรมกับพระ
ถ้าเจอพระที่มีบุญและคุณธรรมขั้นสูง
เวลาสนทนาธรรม ไม่สำรวม กาย ใจ
ไปตีเสมอท่าน หยอกล้อท่านเหมือนเพื่อนเล่น
หรือปรามาสพระรูปนั้น หรือนักปฏิบัติธรรม
ที่ได้บรรลุธรรมขั้นสูง แต่ไม่สามารถบอกใครได้
เพราะจะเป็นการอวดอ้างสรรพคุณ
โดยใช้ให้ท่านเหล่านั้น แสดงอภินิหารให้ดู
ทำให้ตกนรกได้เหมือนกัน
เพราะฉะนั้นเวลาเข้าวัด ต้องสำรวมใจ และกายด้วย
(อย่าทำเป็นเล่นไปนะ ตกนรกจริง ๆ ด้วย)
อย่าทำบุญส่งเดช หรือปากพล่อย หรือสัญญา
(สัจจะอธิษฐานกับพระ)
แต่ทำไม่ได้ ผลที่ได้รับจะเป็นกรรมที่ไม่เจตนา
และอาจจะทำให้เราตกสู่อบายภูมิได้
เช่น การรับปากกับพระสงฆ์จะถวายเงินเท่านั้น เท่านี้
แต่ทำได้ไม่ถึงเป้า หรือนำเงินที่คนถวายมาหักไปใช้จ่าย
ในการทำบุญเสียก่อนหน้านั้น
หรือแม้แต่การสร้างวัตถุมงคล
วัดครึ่งนึง เข้ากระเป๋าตัวเองครึ่งนึง
สงสัยพวกนักสร้างจาตุคามฯ หลายราย
นี่ถ้ามาอ่านเจอคงสะดุ้งแน่ ๆ
เพราะตกนรกกันแทบทั้งนั้นเลยมั้งเนี่ยะ!
จาตุคามฯ รุ่นรวย ตกนรกไม่รู้ตัว (มั้ง 555 ) ^__^
การให้เงินสนับสนุนคนทำชั่ว เช่น เลี้ยงเหล้าเพื่อน
เพราะเหล้ากินแล้ว ทำให้คนไร้สติ
อาจทำให้เขาไปฆ่าคนตายได้
ให้เพื่อนยืมเงินทำแท้ง
หรือส่งเสริมคนให้ทำแท้ง
เพราะฉะนั้น เวลาใครยืมเงิน ต้องถามก่อนว่า
จะเอาไปทำอะไร?
ถ้าเพื่อนนำเงินเหล่านั้นไปใช้ในทางที่ผิดศีลธรรม
ก็เข้าขั้นตกนรกได้เหมือนกัน
เหมือนกับผู้สมรู้ร่วมคิดให้คนทำชั่ว
ทั้ง ๆ ที่เราเจตนาดีจะช่วยเพื่อน
การนำของจากวัดมาใช้ โดยไม่คืนวัด ถือว่าเป็นหนี้สงฆ์
ทำบาปโดยไม่รู้ตัว และไม่ได้เจตนา
นี่คื่อส่วนหนึ่งของหนังสือเล่มนี้ที่อ่านมาได้
อ้อ! มีข้อหนึ่งที่สำคัญ คือ
เวลาทำบุญ อะไรก็แล้วแต่
การตั้งสัจจะอธิษฐาน นี่สำคัญมากเลยนะ
เป็นเคล็ดลับอีกประการหนึ่ง ที่จะช่วยให้เราทุกคน
เดินทางไปพบกับสิ่งที่ปรารถนาได้ แต่ต้องอยู่ในวิธีการ
และสิ่งที่อธิษฐานนั้น ต้องถูกต้อง ถูกธรรมเท่านั้น
ขอในสิ่งที่ก่อให้เกิดกรรมดี
ทางที่ดีที่สุดคือ กล่าวเป็นวาจา เป็นสัจจะอธิษฐาน
เพื่อขอให้ความขัดข้องและคำว่าไม่มี
จงอย่าได้บังเกิดแก่ชีวิตของตนเอง และครอบครัว
จนกว่าข้าพเจ้าจะได้เข้าถึงพระนิพพานในทุก ๆ ชาติ
นี่ครอบคลุมได้หมดแล้ว เพราะถ้าไม่มีคำว่า
"ขัดข้อง" และ คำว่า "ไม่มี" ในชีวิตก็จะราบรื่น
และตรงวัตถุประสงค์ของผู้อธิษฐานได้ง่าย
แต่อย่าลืมว่า คำอธิษฐานนั้น ต้องก่อให้เกิดกรรมดีเท่านั้น!
อ่านจบแล้ว ได้รู้เรื่องดี ๆ ขึ้นอีกเยอะ
จะได้ฉลาดในการทำบุญ
ไม่ใช่ทำบุญแล้วสร้างบาปให้ตนเองไม่รู้ตัว
ใครสนใจหาอ่านได้ตามร้านหนังสือทั่วไป
โดย คิดแล้วเขียนV:)
ทำให้ชีวิตมีแต่อุปสรรค
และยังไม่พบความสุข ความเจริญนั้น
เปรียบดั่ง แม่น้ำสายบุญ
นั้นมีกอสวะ และสิ่งปฏิกูลขวางทาง
ไม่ให้กระแสน้ำไหลได้โดยสะดวก.......
และการให้ทานต้องมีใจ 3 ระยะ จึงจะได้อานิสงค์ ผลบุญมาก คือ
1. ก่อนที่เราจะให้ ต้องตั้งใจว่าจะให้ โดยไม่หวังผลตอบแทนใด ๆ
ยิ่งมีจิตใจมีความปิตียินดีเหมือนกับผู้รับ
บุญก็จะมาก เช่น นึกถึงความสมหวังของผู้รับที่ได้รับการให้จากเรา
นึกถึงรอยยิ้มใบหน้าที่เปี่ยมสุข ชีวิตที่ดีขึ้นของเขา
คิดถึงปัญหาของเขาที่เราได้ช่วยให้ได้รับการแก้ไข ใจเราก็จะเป็นสุขมากล้น
2. ขณะที่กำลังให้อยู่ ก็เต็มใจให้ ไม่คิดเสียดายทานที่ทำ
ไม่คิดว่าให้ทานเพื่อเอาบุญคุณ หรือประโยชน์อื่นใด
ไม่ต้องการให้ผู้รับมาตอบแทนใด ๆ หรือใคร ไม่ว่าอะไรก็ตาม
3. เมื่อให้แล้ว มีความปลาบปลื้มใจ มีความอิ่มใจว่า
เราทำการสงเคราะห์เสร็จสิ้นแล้ว คือ ให้ทานแล้ว
ถือว่าเจตนาบริสุทธิ์ทั้ง 3 ครบถ้วน ก็จะมีอานิสงค์มาก
และเมื่อผู้ให้เป็นผู้บริสุทธิ์ วัตถุทานบริสุทธิ์
(ไม่ลักขโมยใครมา หรือคดโกงใครมา หรือแย่งใครมา)
ผู้รับทานเป็นผู้บริสุทธิ์ จึงมีอานิสงค์เลิศ ด้วยประการฉะนี้แล ^__^
อ่านเบื้องต้น จับใจความได้แค่นี้
เดี๋ยวอ่านจบแล้วจะมาเล่าใหม่
สงสัยครั้งนี้จะเป็น เวอร์ชั่น อ่านแล้วเขียนซะมากกว่า อิอิ :)))
-----------------------------------------------------
มาเขียนต่อ เพราะอ่านจบแล้ว อิอิ ^__^
สรุปอย่างง่าย ๆ คือ การที่เราคิดจะทำบุญต้องเลือกทำ
เหมือนกับการเลือกที่นา ที่เราจะหว่านข้าวลงในนา
ถ้าเลือกที่ไม่เหมาะสม ผลที่ได้ก็จะได้ไม่มาก
ถ้านาดอน น้ำก็แห้ง ถ้านาลุ่ม น้ำท่วมตลอด ต้นข้าวก็ตาย
การทำบุญอย่าเจือด้วยกิเลส ทำอย่าหวังผลตอบแทน
จะได้บุญมากกว่า เช่น ทำบุญเพื่อหวังถูกหวย
เรี่ยไรเงินทำบุญ ส่วนหนึ่งเข้ากระเป๋าตัวเอง
นี่เป็นบาปขั้นหนักโดยไม่รู้ตัว
หรือขัดขวางการปฏิธรรมของนักปฏิบัติธรรม
หรือทำให้พระต้องสึก เช่น
การที่สีกาเข้าวัดบ่อย ๆ สนทนาธรรมกับพระ
ไปคลุกคลีมากไป ทำให้พระสึก
หรือเป็นฆราวาสธรรม สนทนาธรรมกับพระ
ถ้าเจอพระที่มีบุญและคุณธรรมขั้นสูง
เวลาสนทนาธรรม ไม่สำรวม กาย ใจ
ไปตีเสมอท่าน หยอกล้อท่านเหมือนเพื่อนเล่น
หรือปรามาสพระรูปนั้น หรือนักปฏิบัติธรรม
ที่ได้บรรลุธรรมขั้นสูง แต่ไม่สามารถบอกใครได้
เพราะจะเป็นการอวดอ้างสรรพคุณ
โดยใช้ให้ท่านเหล่านั้น แสดงอภินิหารให้ดู
ทำให้ตกนรกได้เหมือนกัน
เพราะฉะนั้นเวลาเข้าวัด ต้องสำรวมใจ และกายด้วย
(อย่าทำเป็นเล่นไปนะ ตกนรกจริง ๆ ด้วย)
อย่าทำบุญส่งเดช หรือปากพล่อย หรือสัญญา
(สัจจะอธิษฐานกับพระ)
แต่ทำไม่ได้ ผลที่ได้รับจะเป็นกรรมที่ไม่เจตนา
และอาจจะทำให้เราตกสู่อบายภูมิได้
เช่น การรับปากกับพระสงฆ์จะถวายเงินเท่านั้น เท่านี้
แต่ทำได้ไม่ถึงเป้า หรือนำเงินที่คนถวายมาหักไปใช้จ่าย
ในการทำบุญเสียก่อนหน้านั้น
หรือแม้แต่การสร้างวัตถุมงคล
วัดครึ่งนึง เข้ากระเป๋าตัวเองครึ่งนึง
สงสัยพวกนักสร้างจาตุคามฯ หลายราย
นี่ถ้ามาอ่านเจอคงสะดุ้งแน่ ๆ
เพราะตกนรกกันแทบทั้งนั้นเลยมั้งเนี่ยะ!
จาตุคามฯ รุ่นรวย ตกนรกไม่รู้ตัว (มั้ง 555 ) ^__^
การให้เงินสนับสนุนคนทำชั่ว เช่น เลี้ยงเหล้าเพื่อน
เพราะเหล้ากินแล้ว ทำให้คนไร้สติ
อาจทำให้เขาไปฆ่าคนตายได้
ให้เพื่อนยืมเงินทำแท้ง
หรือส่งเสริมคนให้ทำแท้ง
เพราะฉะนั้น เวลาใครยืมเงิน ต้องถามก่อนว่า
จะเอาไปทำอะไร?
ถ้าเพื่อนนำเงินเหล่านั้นไปใช้ในทางที่ผิดศีลธรรม
ก็เข้าขั้นตกนรกได้เหมือนกัน
เหมือนกับผู้สมรู้ร่วมคิดให้คนทำชั่ว
ทั้ง ๆ ที่เราเจตนาดีจะช่วยเพื่อน
การนำของจากวัดมาใช้ โดยไม่คืนวัด ถือว่าเป็นหนี้สงฆ์
ทำบาปโดยไม่รู้ตัว และไม่ได้เจตนา
นี่คื่อส่วนหนึ่งของหนังสือเล่มนี้ที่อ่านมาได้
อ้อ! มีข้อหนึ่งที่สำคัญ คือ
เวลาทำบุญ อะไรก็แล้วแต่
การตั้งสัจจะอธิษฐาน นี่สำคัญมากเลยนะ
เป็นเคล็ดลับอีกประการหนึ่ง ที่จะช่วยให้เราทุกคน
เดินทางไปพบกับสิ่งที่ปรารถนาได้ แต่ต้องอยู่ในวิธีการ
และสิ่งที่อธิษฐานนั้น ต้องถูกต้อง ถูกธรรมเท่านั้น
ขอในสิ่งที่ก่อให้เกิดกรรมดี
ทางที่ดีที่สุดคือ กล่าวเป็นวาจา เป็นสัจจะอธิษฐาน
เพื่อขอให้ความขัดข้องและคำว่าไม่มี
จงอย่าได้บังเกิดแก่ชีวิตของตนเอง และครอบครัว
จนกว่าข้าพเจ้าจะได้เข้าถึงพระนิพพานในทุก ๆ ชาติ
นี่ครอบคลุมได้หมดแล้ว เพราะถ้าไม่มีคำว่า
"ขัดข้อง" และ คำว่า "ไม่มี" ในชีวิตก็จะราบรื่น
และตรงวัตถุประสงค์ของผู้อธิษฐานได้ง่าย
แต่อย่าลืมว่า คำอธิษฐานนั้น ต้องก่อให้เกิดกรรมดีเท่านั้น!
อ่านจบแล้ว ได้รู้เรื่องดี ๆ ขึ้นอีกเยอะ
จะได้ฉลาดในการทำบุญ
ไม่ใช่ทำบุญแล้วสร้างบาปให้ตนเองไม่รู้ตัว
ใครสนใจหาอ่านได้ตามร้านหนังสือทั่วไป
โดย คิดแล้วเขียนV:)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น