วันอังคารที่ 17 พฤษภาคม พ.ศ. 2554

หนังสือ สวรรค์มีจริง


วันนี้เป็นวันวิสาขบูชา เช้าก็ไปทำบุญใส่บาตรที่วัดใกล้บ้าน
แต่ตอนเย็นไม่ได้ไปเวียนเทียน เพราะไม่ค่อยสะดวก
ช่วงนี้ เวปแม่ชีทศพร ถูกปิดไป ช่วงหลัง ๆ ข้าพเจ้าก็ไม่ค่อยได้เข้าไปชมคลิปสักเท่าไร
เพราะท่านไปบรรยายที่ต่างประเทศ
ช่วงนั้น ข่าวหนาหูมาก เรื่องแก้กรรม ที่แม่ชีแนะนำให้ไปนอนกับเด็ก
คลิปอันนี้ข้าพเจ้าไม่ได้ดู ช่วงหลัง ๆ แทบจะไม่ได้ฟังคลิปของแม่ชีเลย
เพราะไปหาอ่านกับพระสงฆ์รูปอื่น แต่ที่แม่ชีสอน ต้องยอมรับนิดนึงว่า
ท่านเป็นผู้ที่จุดประกายบางอย่างในการทำความดีของข้าพเจ้าเหมือนกัน
แต่วิธีการสอน บางครั้งออกจะขำ ๆ อันนั้นก็แล้วแต่ ผู้สอน ไปดูบันทึกเก่า ๆ
ที่ข้าพเจ้าเขียนไว้ ดูคลิปก็ขำ ๆ ไม่ได้จริงจังอะไร เป็นประสบการณ์ที่แปลกใหม่
เหมือนเปิดโลกอีกด้านนึงว่า จริงหร๋อ มีแบบนี้ด้วยหรือ ประมาณนั้น
ก็เปรียบเสมือนโลกธรรม 8 ที่คุณแม่ชีต้องเจอนั่นแหล่ะ
ทุกอย่างมีขึ้น ก็มีเสื่อม อาจจะเสื่อมในการแสดงธรรม
ในด้านพื่นฐานจิตของแม่ชี อาจจะยังไม่บริสุทธิ์เพียงพอ
หรือดูกรรมคนอื่นมากไป ทำให้อิทธิฤทธิ์ของแม่ชีเสื่อมได้
ข้าพเจ้าเชื่ออย่างนั้นนะ ก็ว่ากันไป ....

ช่วงนี้ก็หาหนังสือธรรมะ และหนังสือแนวลึกลับทางจิตวิญญาณ
รู้สึกจะชอบเป็นพิเศษ :)) อยากรู้ว่า พวกนี้เขามีประสบการณ์ทางจิต วิญญาณอย่างไร
ทำอย่างไรถึงสามารถล่วงรู้อะไรได้เยอะแยะกว่าคนปรกติ
แต่ส่วนมาก ข้าพเจ้าชอบอ่านของพระสงฆ์มากกว่า
ฆราวาสไม่ค่อยชอบอ่าน
อาจเป็นเพราะว่า ศีลพวกนี้ ยังไม่ค่อยบริสุทธิ์มากพอมั้ง
ยังไม่ค่อยน่าเชื่อถือสักเท่าไร ขนาดชียังโดนเพ็งเล็งเลย
นับประสาอะไร กับบุคคลธรรมดาที่มีญาณ

อ่านเรื่อยเปื่อย ที่พบมากคือ สแกนกรรม มีหลายเจ้า
นับตั้งแต่พวกนี้มาออกรายการทีวี หนังสือพวกนี้ก็ขายดิบขายดีเป็นดอกเห็ด
ข้าพเจ้าก็ไม่ได้ติดตามมากนัก อาศัยดูทีวีย้อนหลังเอา
ก็คิดว่า สมัยนี้คนที่มีญาณพวกนี้ มีเยอะนะ ส่วนมากจะเป็นพวกหมอดู ซะมากกว่า
ตอนนี้กำลังสนใจหนังสือเล่มนึง กำลังอ่านอยู่ เป็นของนักปฏิบัติธรรม
ผู้มีประสบการณ์ในการถอดจิต คุยกับเทพ คุยกับเจ้าที่ (อันนี้ใช้วิจารณญาณในการอ่าน)

คิดไรมาก อ่านแล้วก็สนุกดี เหมือนเปิดโลกไปอีกบานนึง
เรื่องแบบนี้ คนเขียนก็บอกแล้วว่า ต้องพิสูจน์ด้วยตนเอง
แต่ตอนนี้ข้าพเจ้าสนุกในการอ่านมากกว่า ^^

คนเราไม่สามารถเท่าเทียมกันได้
ก็เพราะคนเราทำบุญมาไม่เท่ากัน
แม้แต่สวรรค์ ก็มีชั้นไม่เท่ากัน

สวรรค์ หรือ เทวโลก คือภพภูมิอันเป็นที่อยู่ของเทวดา เป็นโลกที่อยู่อาศัยของกายละเอียด เป็นภพภูมิอันมีแต่ความสุข สมบูรณ์ด้วยทิพยสมบัติต่างๆ ซึ่งมีอยู่ 6 ชั้น ผู้ที่จะไปจุติบนสวรรค์ได้นั้นจะต้องเป็นผู้ที่ประกอบบุญกุศลอันดีงาม

พรหมโลก นั้นเป็นภพภูมิที่อยู่ของผู้ที่เจริญสมาธิจนได้ ฌาณ ซึ่งมีอยู่อีก 20 ชั้น

สวรรค์ หรือ เทวโลก มี 6 ชั้น ซึ่งเรียกว่า ฉกามาพจร มีดังนี้

1. จาตุมหาราชิกา มีท้าวมหาราชทั้ง 4 เป็นผู้ปกครอง คือ
-1. ท้าวธตรฐ ปกครองเทวดา 3 พวก ได้แก่ คนธรรพ์ วิทยาธร กุมภัณฑ์
-2. ท้าววิรุฬหก ปกครองพวกครุฑ
-3. ท้าววิรูปักษ์ ปกครองพวกนาค
-4. ท้าวเวสสุวรรณ ปกครองพวกยักษ์

2. ดาวดึงส์ มีพระอินทร์ เป็นผู้ปกครอง
3. ยามา มีท้าวสุยามเทวราช เป็นผู้ปกครอง
4. ดุสิต มีท้าวสันดุสิตเทวราช เป็นผู้ปกครอง
5. นิมมานรดี มีท้าวสุนิมมิตเทวราช เป็นผู้ปกครอง
6. ปรนิมมิตวสวัตดี มีท้าวปรนิมมิตวสวัตตีมาราธิราช เป็นผู้ปกครอง

พรหมโลกมีทั้งหมด 20 ชั้น แบ่งเป็น รูปพรหม 16 ชั้น และ อรูปพรหม 4 ชั้น

รูปพรหม 16 ชั้น

1. พรหมปาริสัชชาภูมิ
2. พรหมปุโรหิตาภูมิ
3. มหาพรหมาภูมิ
4. ปริตตาภาภูมิ
5. อัปปมาณาภาภูมิ
6. อาภัสราภูมิ
7. ปริตตสุภาภูมิ
8. อัปปมาณสุภาภูมิ
9. สุภกิณหาภูมิ
10. เวหัปผลาภูมิ
11. อสัญญีสัตตาภูมิ
12. อวิหาสุทธาวาสพรหมภูมิ
13. อตัปปาสุทธาวาสพรหมภูมิ
14. สุทัสสาสุทธาวาสพรหมภูมิ
15. สุทัสสีสุทธาวาสพรหมภูมิ
16. อกนิฏฐสุทธาวาสพรหมภูมิ

อรูปพรหม 4 ชั้น

1. อากาสานัญจายตนภูมิ
2. วิญญาณัญจายตนภูมิ
3. อากิญจัญญายตนภูมิ
4. เนวสัญญานาสัญญายตนภูมิ


เพราะฉะนั้น จะให้มนุษย์เท่าเทียมกันได้นั้น
ก็คงต้องดูที่ความดีของแต่ละคน
จะเท่าเทียมกันได้งัย
ในเมื่อคนเราทำเหตุปัจจัย ไม่เท่ากัน
โลกนี้ไม่ยุติธรรมจริงหรือ?

โลกยุติธรรมเสมอ สำหรับผู้ที่ทำความดีโดยแท้จริง ^^

คิดแล้วเขียน :))V

วันเสาร์ที่ 12 มีนาคม พ.ศ. 2554

แนะนำหนังสือเกี่ยวกับ : จิต


ช่วงนี้บ้าเล่นเกมส์มากไปหน่อย :)
เลยไม่ค่อยได้อ่านหนังสือธรรมะ
ก็คิดว่า เมื่อเกมส์อยู่ตัวแล้ว ไม่ค่อยมีอะไรใหม่ ๆ
เราก็ต้องหาสิ่งอื่น ที่น่าสนใจกว่า
มันเป็นตามธรรมชาติของมนุษย์
เป็นธรรมชาติของจิต ที่ชอบเสาะหาสิ่งใหม่ ๆ ให้ยึดเหนี่ยว

อ่านและฟัง ดู ธรรมะมาเยอะ มีข้อสงสัยมากมายเกี่ยวกับจิต
ว่ามันมีที่มา และที่ไปอย่างไร ทำไมคนเราต้องเวียนว่ายตายเกิด
ในวัฎสงสาร ไม่รู้จักจบสิ้น
เผอิญว่าได้ไปค้นพบ หนังสือเล่มนี้เข้า
เป็นคำตอบที่โดนใจ มันเป็นหนังสือบทสรุป
เกี่ยวกับธรรมะที่เคยได้อ่านมา

แก่นของกิเลสทั้งหลายนั้น ล้วนมาจากจิต
เวียนว่ายตายเกิด ก็เพราะตัวจิต เป็นตัวนำ
รัก โลภ โกรธ หลง เวียนวนเป็นร้อย ๆ พัน หมื่น แสนชาติ
ไปภพภูมิต่าง ๆ ซึ่งสุดแล้วแต่บุญ แต่กรรมเป็นตัวสร้าง
ไม่มีวันไหนที่ไม่มีกรรม กรรมเป็นตัวนำพา "จิต"
ไปยังที่ต่าง ๆ แม้ร่างไม่มี แต่จิตมันสามารถไปได้
ดิน น้ำ ลม ไฟ ธาตุทั้ง 4 เมื่อรวมตัวเข้า
บวกกับจิต ก็เป็นร่างมนุษย์ได้

กรรม หมายถึง "การกระทำ"
เริ่มต้นจากความคิด ความคิด ก็มาจากจิตที่ปรุงแต่ง
อยากเปลี่ยนกรรม หรือเปลี่ยนชะตาชีวิตของตนเอง
ก็ต้องเปลี่ยนความคิด และการกระทำของตนเองใหม่

จะเปลี่ยนความคิดอย่างเดียวไม่ได้
มันไม่สอดคล้องกัน ต้องเปลี่ยนการกระทำด้วย
แต่การกระทำที่เราคิดว่า เราทำดีแล้ว
ทำไมไม่เห็นได้รับผลดีตอบแทนเลย

เราต้องย้อนดูด้วยว่า ก่อนหน้านั้น
เราทำไม่ดีเอาไว้หรือเปล่า ทำให้มีอุปสรรค ขัดข้องในชีวิต
ที่เรียกว่า เป็นวิบากกรรม
สรุปแล้ว ให้ไปซื้อหนังสือเล่มนี้อ่านเถอะ
ถ้าอยากรู้เรื่องเกี่ยวกับจิต

คิดแล้วเขียน
:V

วันอังคารที่ 1 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

เก็บมาฝาก : น้อยใจบุญ

น้อยใจบุญ


ทศพร.คอม -:- www.thossaporn.com อ่าน [6167]


รายละเอียด
มนุษย์ปุถุชนที่ยังมีกิเลส และไม่สามารถตัดมันออกไปจากใจได้ มักจะมีสิ่งที่เรียกว่า “อารมณ์” อยู่คู่กับจิตใจเสมอ แต่กระนั้นก็มี “เหตุผล” หรือ “สติ” เป็นเครื่องช่วย คอยระงับยับยั้งอารมณ์ไว้ แต่คราวใดที่อารมณ์มีพลังเหนือกว่า ก็จะมีคำกล่าวที่ว่า “อารมณ์อยู่เหนือเหตุผล” นั่นเอง

อารมณ์หลักของความเป็นกิเลสมารนั้น ประกอบไปด้วย รัก โลภ โกรธ หลง เป็นสำคัญ แต่ก็ยังมีแยกย่อยออกไปอีก เช่น ดีใจ เสียใจ ร่าเริง ชื่นใจ หรือน้อยใจ เป็นต้น

วันนี้แม่ชีจะขอกล่าวถึง “ความน้อยใจ”ก่อนค่ะ

เขาว่าคนที่ใจน้อยมักจะน้อยใจง่าย นี่แม่ชีไม่ได้เล่นคำอะไรนะคะ คนใจน้อยไม่ได้หมายถึงหัวใจมีปริมาณน้อย แต่หมายถึงใจไม่หนักแน่น เมื่อใจไม่หนักก็เท่ากับเป็นคนใจเบานั่นเอง... อย่าเพิ่งงงนะคะ

“น้อยใจ” เป็นอาการอย่างหนึ่งที่ทำให้เกิดความหงุดหงิดใจ ความเครียด คิดมาก จิตปริวิตก แต่มักจะเกิดกับคนที่คิดว่าตัวเองเป็นคนดี หรือคิดว่าสิ่งที่ตัวเองทำนั้นเป็นบวก แต่กลับได้ผลตอบแทนเป็นลบ เช่น สาวน้อยคนหนึ่งน้อยใจแฟนของเธอ นั่นก็เพราะเธอคิดว่าเธอรักเขามาก เขาก็น่าจะรักเธอมากเช่นกัน นั่นคือคิดว่าน่าจะเป็นบวกแต่ผลที่ได้กลับเป็นลบ เพราะแฟนของเธอกลับไม่ค่อยสนใจเธอสักเท่าไหร่ ก็เลยเกิดอาการน้อยใจ

ทีนี้ก็มาถึงหัวข้อที่แม่ชีตั้งไว้ นั่นคือ “น้อยใจบุญ” ตรงนี้ก็หมายความว่า คุณโยมบางท่านเป็นคนดี มีนิสัยชอบทำบุญสุนทาน ไม่ค่อยคิดจะทำผิดคิดร้ายอะไรใคร ก็เลยมีความหวังอยู่ในใจ ว่าการทำดีนั้นน่าจะส่งผลดีเป็นการตอบแทนให้ตนเองได้ดี หรือเมื่อทำบุญก็หวังจะได้บุญตอบแทน แต่เมื่อไม่เป็นไปตามที่หวังไว้ก็เลยเกิดอาการน้อยใจ คือ รู้สึกว่าทำดีไม่ได้ดี หรือทำบุญมามากมายแต่ทำไมไม่ได้บุญ หรือทำไมชีวิตจึงได้ลำบากอยู่อย่างนี้ แล้วถ้าคิดต่อว่าจะเลิกทำบุญเสียดีไหม นี่ก็คืออาการ “น้อยใจบุญ” นั่นเองค่ะ

แม่ชีเคยดูรายการโทรทัศน์รายการหนึ่ง ซึ่งพิธีกรหรือผู้ดำเนินรายการชอบพูดว่า “คุณทำดีแล้ว...แต่ยังดีไม่พอที่จะเข้ารอบต่อไป”

นี่อาจจะเป็นคำตอบสำหรับญาติโยม ที่แม่ชีจะนำมาตอบสำหรับคนที่น้อยใจบุญก็ได้ ว่าโยมทำบุญแล้วแต่ยังทำไม่มากพอ เพราะฉะนั้น...ขอให้ทำต่อไปค่ะ

หนังสือ เกิดแต่กรรม 4
จัดทำโดย : บริษัท บี พลัส พับลิชชิ่ง จำกัด
จัดจำหน่ายโดย : บริษัท ซีเอ็ดยูเคชั่น จำกัด(มหาชน)
พิมพ์ที่ : บริษัทไทยยูเนี่ยนกราฟฟิกส์ จำกัด

วันศุกร์ที่ 28 มกราคม พ.ศ. 2554

ความรัก(ราคะ)ก่อเกิดชาติภพ

ปัจจุบันนี้ คนแอบมีกิ๊ก มีชู้กันเยอะ
เลยขอนำตัวอย่างกรรมที่แม่ชีทศพรได้บรรยายธรรม



และอีกตัวอย่างนึง คนที่ทรยศต่อแผ่นดิน
ทำให้ประเทศไทยแตกแยก จะต้องเกิดเป็นชายใจเป็นหญิง

วันพุธที่ 12 มกราคม พ.ศ. 2554

วงจรมนุษย์ วัฏจักรชีวิต

วันนีืฉันมีโอกาสได้คุยกับเพื่อนในสิ่งที่ฉันคิด
ฉันเห็นรถยนต์มากมายบนท้องถนน
บ้านหลายหลัง คอนโดผุดขึ้นเหมือนดอกเห็ด
ฉันคิดว่า ทุกคนจำเป็นต้องมีเป็นของตนเองด้วยหรือ
แล้วเราจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่กับสิ่งที่เราสร้างได้กี่ปี
ถ้าฉันซื้อรถ ซื้อบ้าน เป็นของฉันเอง
ฉันจะใช้เวลาอยู่กับมันคุ้มค่ากับสิ่งที่ฉันได้มาไหม
(ตลอดชีวิตบางคน อาจจะหาเงินไม่ได้มากขนาดนั้น)
มันคุ้มค่าไหม ถ้าเราเกษียณจากงาน
แต่ต้องมาเสียเงินค่ารักษาพยาบาลตนเองในบั้นปลาย
เพราะทำงานหนักมาตลอดชีวิต เพื่อให้ได้บ้าน และรถยนต์สักหลังนึง
เป็นของตนเอง ให้มีเท่าเทียมคนอื่น

แล้ววงจรชีวิตของมนุษย์ มันจำเป็นที่จะเป็นเช่นนั้นหรือ?
ถ้าไม่แต่งงานล่ะ เราจะใช้ชีวิตแบบใด
บั้นปลายชีวิตเราจะเป็นอย่างไร? หากเราไม่มีบ้านอยู่?


การสร้างหลักฐานให้กับตนเอง
ถ้าเป็นคนมีครอบครัว มีลูก สิ่งนี้ไม่ต้องพูดถึง เพราะมันจำเป็น
นั่นคือ ทำให้ลูก แต่ถ้าเป็นคนโสดล่ะ คุณจะมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้
อีกกี่สิบปี ไม่นานหรอกนะ บางคนซื้อบ้านหลายหลัง
ซื้อรถยนต์หลายคัน ทำงานหนักแทบทุกวัน
ทำเพื่อให้เข้าสังคมได้ แต่ถ้าถามว่า

สิ่งที่คุณทำไปทุกวัน คุณมีความสุขกับมันไหม
ได้มีเวลาอยู่กับบ้านในหลังที่คุณสร้างขึ้นมา
นอนหลับได้เต็มตา ไม่ต้องรีบตื่นขึ้นมาไปทำงาน
มีเวลาพูดคุยใกล้ชิดกับคนที่คุณรัก

ข้าพเจ้ารู้สึกว่า ชีวิตมนุษย์วุ่นวายขึ้นทุกวัน
ต่างแก่งแย่ง แข่งขัน เพื่อจะมี เพื่อจะเป็น
หากใครไม่มี หากใครไม่เป็น ก็โดนสังคมรังเกียจ
เข้ากับคนอื่นไม่ได้ เราต่างแบกรับภาระที่สังคมยัดเยียดให้
โดยไม่รู้ตัว

ไม่รู้ว่าใครจะคิดแบบฉันบ้างไหม
คนที่ยังไม่มีอะไรเป็นของตนเองเลยในชีวิต


คิดแล้วเขียน :))

วันอังคารที่ 30 พฤศจิกายน พ.ศ. 2553

แม่ชีสอนนั่งกรรมฐาน

ให้ดูกายในกาย
อย่าส่งจิตออกนอก



ทำจิตของตนให้บริสุทธิ์

เรื่องของกรรม

ชีวิตไม่แน่นอน
ไม่มีอะไรที่แน่นอน
ฟังธรรมะนี้แล้วเราจะเข้าใจขึ้น
ทำดีไว้ไม่เสียหลาย

บางคนบวชมานาน ก็ไม่ได้เป็นพระอรหันต์ทุกคน
บางคนไม่ได้บวช แต่หมั่นศึกษาธรรม
ก็สามารถมีความเข้าใจ ในหลักธรรม
สามารถบรรลุโสดาบันได้ก็มี
ในโลกนี้ มีเหตุและปัจจัยหลายอย่าง
ที่สามารถทำให้เราพลิกชะตาตนเองได้

ทำดีไว้ไม่เสียหลาย
ไม่ขาดทุน
รีบทำดีไว้เถอะ เมื่อถึงจุดหนึ่ง
ความดีก็ส่งผลคอยเกื้อหนุน
ผู้ที่ทำความดีนั่นเอง











คิดแล้วเขียน V:)

วันพฤหัสบดีที่ 25 พฤศจิกายน พ.ศ. 2553

ทำดีไว้ สวรรค์ดลใจ

หลายคนแปลกใจ วันลอยกระทงที่ผ่านมาว่า
ข้าพเจ้าแอบหนีเที่ยวหรือเปล่า
จริง ๆ แล้ววันนั้นบอกที่บ้านไว้แล้วว่าจะไปอบรม
ซึ่งในตอนแรก โปรชัวร์การอบรมบอกเป็นวันที่ 27 พ.ย.53 ด้วยซ้ำ
แต่ในอินเตอร์เน็ท เป็นวันที่ 21 พ.ย.53 ข้าพเจ้าต้องสอบถามให้แน่ใจ
เพื่อมิให้โปรแกรมที่วางไว้ชนกัน ได้ความสรุปว่า เป็นวันที่ 21 พ.ย.53

ข้าพเจ้าจึงตัดสินใจสมัคร แต่ดันมาชนเทศกาลวันลอยกระทงพอดี
ซึ่งสถานที่ ที่เขาจัดอบรมก็ต้องผ่านแม่น้ำเจ้าพระยา
เพราะอยู่คนละฝั่งกัน จะไปทางบก หรือทางน้ำ
ก็ต้องผ่านแม่น้ำเจ้าพระยา
แต่ข้าพเจ้าถนัดทางน้ำ เพราะเคยลงเรือบ่อยครั้ง

อีกทั้งขาไป สนามหลวงปิดถนนหลายช่วง
เห็นประชาชนเข้าร่วมวิ่งมารธอนกัน
ทำให้ต้องลงท่าช้าง ซึ่งข้าพเจ้าต้องต่อเรือที่ท่าช้างไปฝั่งวัดระฆังพอดี
จากนั้นก็สามารถเดินทะลุถนนหลัก ต่อไปได้ โดยผ่าน รพ.ศิริราช
ตามที่ข้าพเจ้าดูแผนที่ก่อนไป สะดวกและเร็วกว่า
แต่เผอิญขากลับ มารอเรือที่ท่าช้าง ขึ้นเรือผิดลำ
เห็นเรือจังหวัดนนท์ เลยรีบโดดขึ้น เพราะคนแน่น
ปรากฎว่า เรือไปต่อท่าสาธร (เป็นขาไป มิใช่ขากลับ)
จะจ่ายเงินพอดี พนักงานเก็บเงินรีบคืนเงินให้
บอกให้รีบลงท่าเตียน (เป็นท่าถัดไปจากท่าช้าง)
คอยเรือไปนนท์ที่ท่านี้ โดยไม่ต้องเสียเงิน
ก็คอยอยู่นาน เพราะเรือเต็มทุกลำที่ผ่านมา
มีแต่ชาวต่างชาติ เริ่มมืดแล้วด้วย
เลิกอบรม ประมาณ ห้าโมงเย็นกว่าจะมาต่อเรือ
ก็ หกโมงได้ เลยได้อยู่ตรงท่าเตียน ติดกับสวนสาธารณะที่สร้างใหม่
ตอนนั้นก็ยังงง ๆ เพราะเห็นคนนั่งเต็มสวน เหมือนคอยถ่ายรูปอะไรสักอย่าง

ข้าพเจ้าแค่สนใจวัดอรุณฯ ซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับท่าเตียน แสงไฟยามค่ำ
และพระอาทิตย์ตก สวยบาดตาบาดใจ
ก็ได้โอกาสเก็บภาพ ที่พอจะเก็บได้ผ่านมือถือรุ่นโบราณ(นิดหน่อย)
ก็เป็นโอกาสดี ได้นั่งเรือชมพระจันทร์ดวงโต และริมแม่น้ำสองฝั่งเจ้าพระยา

แบบนี้ ถ้าไม่ใช่ดวง ก็ไม่รู้จะเรียกว่าอะไรแล้ว
ที่บ้านยังสงสัยเลยว่า ข้าพเจ้าเลือกวันเรียนเองหรือเปล่า
แบบว่า ขอหนีเที่ยวในวันลอยกระทง

ก็คงเหมือนคนที่ทำดี สิ่งที่ดีก็ดลจิตดลใจให้เราหลงขึ้นท่าผิด
(มีไม่บ่อยนัก อิอิ)

แต่ถ้าคนดวงมันจะซวย อาจจะดลจิตดลใจให้เราตกน้ำตกท่าเรือ
ก็เป็นได้ บางคนอาจจะจบชีวิตลง หากเกิดขึ้นเรือผิดลำ
แล้วเรือนั้นไปล่มกลางแม่น้ำ

คนเรามันก็ขึ้นอยู่กับเวรกรรมจริง ๆ นะ
ข้าพเจ้าก็ต้องโทร.บอกที่บ้านเป็นระยะ
เพราะกลับบ้านผิดเวลา แถมมาทางน้ำ
ซึ่งคนแน่น ที่บ้านเป็นห่วง เพราะไปคนเดียว
แถมยังถูกสงสัยอีกแน่ะว่า ทำไมกลับทางน้ำ
ไม่กลับทางรถยนต์ (ก็ถนนมันปิดหลายช่วง ตั้งแต่ขาไปแล้ว)
ข้าพเจ้าก็คิดในใจแล้ว ว่าวันสำคัญขนาดนี้
ทางบกรถคงติด คนคงเยอะน่าดู
และแล้วก็จริง ๆ กระเป๋ารถเมล์สายอื่นพูดให้ได้ยินว่า
รถเบอร์ที่ข้าพเจ้าจะกลับขาดตอน
แล้วจะกลับทางไหนได้สะดวก
ถ้าไม่ใช่ทางน้ำ จริงป่ะ

ก็คิดว่า โชคดีในวันพระ
และก็ขอภาวนาให้โชคดีเช่นนี้ตลอดไป สาธุ

ปล.ที่ข้าพเจ้าเขียนเรื่องนี้ขึ้นมา
มิได้เป็นการข่ม หรือเย๊าะเย้ยคนดวงไม่ดี
แต่เขียนไว้ว่า เมื่อเราทำดีแล้ว
สิ่งที่ดี ๆ ก็จะมีมาให้เราเอง
แม้มีใครกลั่นแกล้ง คนนั้นก็จะแพ้ภัยตัวมันเอง
ถึงแม้ไม่มีใครรู้ ไม่มีใครเห็น
แต่สิ่งที่เราไม่สามารถมองตาเปล่าได้เห็น
เขาเห็นเอง

จุ๊ ๆ อย่าเอ็ดไป
ณ ตอนนี้อาจมีใครกำลังจ้องมองคุณ
กำลังทำอะไรอยู่ก็ได้
อิอิ



คิดแล้วเขียน :))

วัฎสงสาร ไม่เที่ยง

ได้ฟังคำบรรยายของแม่ชีทศพร ตอน ไม่ผูกพันกับลูก แล้ว
นึกได้ว่า หากชาติต่อไป เราต้องเกิดอีก แล้วศัตรู เกิดเป็นพ่อแม่ หรือลูกเรา
จะทำยังงัยล่ะทีนี้

เรื่องนี้มิใช่เรื่องล้อเล่น เพราะข้าพเจ้าเคยอ่านบทความธรรมะจากหลายแหล่ง
อีกทั้งเพื่อนไปดูหมอมา เล่าให้ฟัง ว่าชาติที่แล้วเขาเป็นผู้ชาย
มีเพื่อนผู้หญิงที่สนิทกัน ณ ปัจจุบัน เคยเป็นอดีตภรรยาของเขาเมื่อชาติที่แล้วด้วย
ก็เลยทำให้คิดว่า หากเราไปทำกรรมกับใครไว้ แล้วเขาจองล้างจองผลาญเรา
มันก็จะเกิดกรณีเช่น บทบรรยายธรรมของแม่ชีทศพร
เขาถึงบอกว่า ความรัก ความผูกพัน ความแค้น ความชิงชัง
ก่อให้เกิดชาติภพ ที่จะต้องมาเจอกันอีก
ใครที่ไปเที่ยวหลอกใครไว้ ให้เลิกทำซะ ไม่เช่นนั้น
ชาติหน้าเราอาจจะเป็นคนที่ถูกเขาหลอกได้เช่นกัน
ชาตินี้ไปโกง ใครไว้ ชาติหน้าต้องตามเป็นทาสรับใช้เขา



อันนี้ของแถม อดีตมือปืน ชาตินี้คงต้องตายด้วย "อาวุธ"
ดูลักษณะแล้ว เขาเหมือนคนหวาดระแวง ตาล่อกแล่ก
เป็นกรรมที่ติดมาจากอดีตชาติ รักใครก็ต้องเจอคนมีเจ้าของ
ประมาณว่า คงต้องตายด้วยปืนนั่นแหล่ะ แต่แม่ชีไม่สามารถพูดได้
แค่บอกให้ระวัง



ชาตินี้ทำอะไรไว้ ถ้ากรรมไม่ส่งให้ในปัจจุบัน
มันก็คงส่งผลให้เราในอนาคต หากเรายังไม่พ้นวัฎสงสาร เช่นคำบรรยายธรรมของแม่ชี

คิดแล้วเขียน