คนเก่ง

วันนี้ได้ฟังข้อคิดจากคุณดังตฤณต่อจากเมื่อวาน
ได้หยิบยกเกี่ยวกับพวกเด็กเรียนเก่ง ที่กดดันตัวเอง
เพื่อเรียนให้ได้เกียรตินิยมอันดับหนึ่ง โดยเฉพาะพวกแพทย์
ตามที่ดู VDO ของคุณดังตฤณ เล่าจริง ๆ



ข้าพเจ้าเคยเห็นรุ่นพี่ ลูกของเพื่อนป้า
จบสัตวแพทย์ไปต่อ ดร.ที่เมืองนอก
แล้วกดดันตัวเอง จนไม่สามารถจบ ดร.ได้
เพราะสอบไม่ผ่าน สอบปากเปล่า ครั้งสุดท้าย

พี่คนนี้ เลยเพี้ยนไปเลย
และไม่สามารถกลับมาเป็นสัตว์แพทย์ได้
เพราะจะทำให้เขานึกถึงเรื่องราว
การสอบไม่ผ่านในครั้งนั้น
หลายคนในครอบครัวพี่เขา กลัวเขาฆ่าตัวตาย
เลยต้องเบี่ยงเบนไปทำอาชีพอื่นแทน

เพราะพี่คนนี้ เป็นคนที่จริงจังกับชีวิตอย่างมาก
ข้าพเจ้าก็เห็น และก็อยู่ในสิ่งแวดล้อมเด็กเก่ง ๆ
รู้สึกว่า การเป็นเด็กเก่ง เป็นคนไม่ค่อยน่าคบเท่าไร
เพราะพวกนี้เป็นพวกเครียดสะสมได้ง่าย บางคนเครียดมาก
จนสามารถระบายอารมณ์ร้าย ๆ ออกมาให้คนรอบข้างกระเจิงได้
(ส่วนมากคนที่เก่ง มักเป็นแบบนั้น) เพราะกดดันตนเองมากไป

พี่สาวข้าพเจ้าเมื่อก่อนเป็นเหมือนกัน
เดี๋ยวนี้อารมณ์พี่ท่านเพลา ๆ ลงไปบ้างแล้ว ^_^
โตขึ้น คงเห็นอะไรเยอะมากขึ้นมั้ง
เลยลดการคาดหวังในชีวิตลงไปบ้าง
เพราะการคาดหวังกับชีวิตตนเองมากไป
ตัวเองก็ไม่มีความสุข
คนรอบข้างก็ไม่มีความสุข
เพราะต้องรับภาวะอารมณ์ตึงเครียดอยู่เสมอ

(พวกที่เครียดง่ายนี้มักจะมีรังสี อำมะหิต
แผ่กระจายอยู่รอบตัว ๆ
แล้วใครจะกล้าเข้าใกล้ จริงไหม?)

ตนเองก็อยู่ในแวดล้อมของคนเก่ง ๆ
แต่ทำไมตรูไม่เก่งบ้างฟะ อิอิ ^_^

คิดแล้วเขียน :)V