วันอาทิตย์ที่ 7 มีนาคม พ.ศ. 2553

ตัวสุดท้ายไปซะแล้ว


แด่เจ้าอ้วน ผู้จากไป ....
ถึงวาระ....มันก็ต้องไป....

วันนี้ปลาทองตัวสุดท้ายที่เลี้ยงมาเกือบ 2 ปีแล้ว
ได้จากไป ด้วยโรคท้องบวม หงายท้องมาหลายเดือน
ที่บ้านต่างสงสารมัน แต่ก็ไม่รู้จะช่วยเหลืออย่างไร
จะนำไปโรงพยาบาลสัตว์เพื่อเจาะลมออกจากท้อง
ซึ่งก็ไม่แน่ใจว่า มันจะรอดหรือไม่
เพราะโรคนี้หายยาก ไม่มียาใด ๆ รักษา
เป็นแล้ว สามารถกลับมาเป็นใหม่ได้
(คงเหมือนโรคมะเร็งของคนมั้ง)

ที่บ้านหาว่าข้าพเจ้าสร้างเวรกรรมกับมัน
เอามันมากักขังทรมาน
ทั้ง ๆ ที่ข้าพเจ้าก็เลี้ยงดูอย่างดี อาหารไม่เคยขาด
แถมอ้วนจนตาปิด เปลี่ยนน้ำอาทิตย์ละหน ถึงสองหน
ไม่เคยปล่อยให้น้ำเสียเลย ....ตอนไม่สบายก็ไปซื้อยามาใส่
ดูแลยิ่งกว่าคนอีกนะ ...
เพราะปลาไม่เหมือนคน ที่ยังพอช่วยเหลือตนเองได้
เราเลี้ยงดูสิ่งใด ก็ต้องรับผิดชอบสิ่งนั้น
ไม่ใช่ตอนแรก ๆ ก็ดูแลอย่างดี
หลัง ๆ ก็ปล่อยปละละเลย ไม่ดูแล

หลายคนที่เลี้ยงสัตว์ ประมาณว่าเห่อแรก ๆ
หลัง ๆ ขี้เกียจ เลี้ยงแล้วมีปัญหา ก็นำไปปล่อย
สร้างภาระให้กับคนอื่น ข้าพเจ้าไม่นิยม
และก็ไม่ใช่คนมักง่ายขนาดนั้น ....
ขึ้นชื่อว่าสัตว์ มันก็มีจิตใจเหมือนมนุษย์นี่แหล่ะ

ถ้าคิดว่าตัวเองเลี้ยงไม่ได้ เลี้ยงไม่ดี
ก็ไม่สมควรจะเลี้ยงตั้งแต่แรก
อย่าทำอะไรตามกระแส เพราะสัตว์มันมีชีวิต
มันพูดไม่ได้ เจ็บตรงไหน ปวดตรงไหน
พ่อถึงบอกว่า ข้าพเจ้ามีเวรกรรมกับปลา ^__^
เพราะต้องเอาเวลาไปดูแลมัน

ตอนนี้ก็คงพักการเลี้ยงไว้ก่อน
เพราะพ่อกับแม่บ่นข้าพเจ้าบ่อย ๆ
ในการนำสัตว์มาเลี้ยง เพราะเป็นภาระ
เลี้ยงไม่ดี กรรมก็เข้าตัวเองอีก
แม่เขาเป็นห่วงข้าพเจ้า

ไปกักขังปลาไว้ในตู้
อีกหน่อยก็ถูกคนอื่นเขากักขัง ...อ้าว!!
เหมือนกันซะเมื่อไรล่ะ ...ปลาทองเป็นสัตว์เลี้ยงไว้ในตู้อยู่แล้ว
ขืนปล่อยลงคลองให้มันหากินเอง ก็ตายพอดีน่ะซิ
เปรียบเทียบกันไม่ได้หรอก ....

อายุปลาคงถึงวาระมันแล้วก็ได้ พวกนี้อายุไม่ยืนอยู่แล้ว
เราก็หายา ป้อนอาหาร เปลี่ยนน้ำให้มัน
ทำดีที่สุดแล้วล่ะ .... วันนี้ก็ขุดหลุมฝังมันไว้ใต้ต้นมะม่วง
ป้ามาช่วยดูด้วย เพราะตอนที่ข้าพเจ้าไปจีน
ฝากป้าแกช่วยให้อาหารมัน คงจะมีความรู้สึกผูกพันมันบ้าง
แกเลยเอาดอกเข็มมาปักไว้หน้าหลุม ^__^
(อาการเหมือนตอนข้าพเจ้าเด็ก ๆ :))

หลาย ๆ คนเป็นห่วงข้าพเจ้า ในการเลี้ยงสัตว์
เขาคงกล้วว่า ข้าพเจ้านำสัตว์มาเลี้ยง
คือการทรมานมัน ไม่ให้มันมีอิสระ
เดี๋ยวเวรกรรมจะเข้าตัว

เฮ้อ! ตอนนี้ก็เลยต้องเก็บตู้ปลา เครื่องใช้ของปลา
ยา อาหารบางส่วนก็คงต้องไปแจกจ่ายให้คนอื่น
ตอนนี้คงหยุดสักพักในการเลี้ยงปลาทอง ....

แต่ก็ยังพอมีปลาหางนกยูง ที่ลูกเพื่อนพี่สาวมาบริจาคให้ข้าพเจ้า
ให้ช่วยเลี้ยงด้วย นี่ออกลูก ออกหลานเต็มบ่อบัว ....
สงสัยข้าพเจ้าคงมีเวรกรรมกับปลา จริง ๆ แหล่ะ! ^_^

ว่าแล้ว ก็ขอให้เจ้าปลาทองที่ข้าพเจ้าเลี้ยงมาทั้งหลาย ทุกตัว
ไปสู่สุคติเน้อ!! ..

คิดแล้วเขียน :)V

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น