วันนี้ข้าพเจ้านำเครื่องโทรศัพท์ไปเปลี่ยนซิม
เพราะใช้งานไม่ได้มาหลายวัน
ทำไปทำมาเปลี่ยนซิมแล้ว
(เบอร์เดิม)ก็ดันเปิดเครื่องไม่ได้อีก
เพราะซิมเก่าใส่รหัสไว้
ทำให้วันนี้ ทั้งกลางวันและเย็น
ต้องแวะห้างสรรพสินค้า
หาร้านที่เป็นศูนย์โทรศัพท์ ...
ทำไปทำมาก็ยังไม่ได้
หลายวันก่อนมีคนโทรเข้ามา
แต่ไม่โชว์เบอร์
ไม่รู้ว่าโดนมือดี
ส่งอะไรเข้าเครื่องหรือเปล่า?!
นี่ถ้าใช้การไม่ได้อาจจะต้องหยุดใช้เบอร์นั้นไปเลย
เพราะว่าเสียเงิน เสียเวลา และเสียสุขภาพจิต!
ก็เหมือนกับเครื่องคอมพ์สมัยก่อน
โดนไวรัสลงตลอด ล้างเครื่องไปไม่รู้กี่รอบ
อารมณ์นี้หงุดหงิด อยากเขวี้ยงมันทิ้งซะตรงนั้นเลย
ทำให้ข้าพเจ้าเดือดร้อน ต้องหาช่างซ่อม
นี่คิดว่า ถ้ามีรถยนต์อีก (ฝันไว้)ไม่รู้ว่ามันจะเกเร
ให้เสียเงินหาหมออีกหรือเปล่า?
มีแต่เรื่องเสียเงินจริง ๆ เรื่องได้เงินนี้
ไม่ยักกะมีมาเลยแห่ะ!
....ว่าแล้วก็เข้าเรื่องดีกว่า ....
วันนี้พี่สาวมาเล่า
เรื่องประสบการณ์ที่ลานจอดรถของห้างสรรพสินค้า
เจอชายกลางคน กับหญิงสาววัยรุ่น
กอดรัดฟัดเหวี่ยงกันตรงที่จอดรถ
พอดีพี่สาวหาที่จอดรถอยู่
โมโหชายหญิงคู่นี้ มัวแต่ร่ำลากัน
เหมือนอาลัยอาวรณ์แบบไม่อยากจากกัน
พี่สาวก็บ่น ๆ ตรูยิ่งรีบอยู่
ก็สมัยนี้ แบบนี้มันเยอะ .... ทำใจเสียเถอะ!
ตราบใดที่ยังอยู่บนโลกใบนี้
มันก็คงไม่พ้นเรื่องอย่างว่าล่ะนะ
ดีที่ตัวเราเองไม่ได้มีชีวิตเป็นแบบเขา ดีเท่าไรแล้ว
สมัยนี้ หาผู้ชายที่ซื่อสัตย์
รักเดียวใจเดียวกับผู้หญิงเป็นเรื่องยาก
เพราะสังคมมันเปิดกว้างมากขึ้น
ไม่ว่าจะสื่อต่าง ๆ internet
โทรศัพท์มือถือ ฯลฯ ... เฮ้อ! เห็นแล้วก็ปลงว่า
ดีแล้วที่ไม่แต่งงาน ไม่งั้นคงต้องนั่ง
นอนก่ายหน้าผากทุกวันว่า
วันนี้แฟนตรู จะเอาผู้หญิงคนไหน?! ..
วัน ๆ ก็คงปวดกระบาลไม่ต้องทำมาหารับประทานอะไร
เพราะเสียเวลากับการมานั่งคิดเรื่องพวกนี้
เอาเวลาไปคิด ไปทำอย่างอื่นที่มีประโยชน์ต่อตัวเองไม่ดีกว่าหรือ?!
คิดไปก็เท่านั้น .... ก็บอกแล้วงัย ว่าโลกใบกลม ๆ น่ะ
มีอะไรที่แน่นอนบ้าง?!
สังขารเราปัจจุบันก็ยังไม่เที่ยง อ้วนแล้วอ้วนอีก
บางคนก็เหี่ยวแล้ว เหี่ยวอีก
ส่วนเด็กรุ่นใหม่ มันก็สวยเอา สวยจนผู้ชายมันอยากเอา
แล้วจะสู้มันไหวเหรอ!! ป้า!!
อะไรที่ไม่ใช่ของเรา มันก็คงไม่ใช่อ่ะนะ!
ทำใจเสียเถอะ ป้าเอ๊ย!!
คิดแล้วเขียน :))
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น