ครอบครัวหรรษา

เมื่อวันที่ 14 ส.ค. เป็นวันเกิดของคุณพ่อข้าพเจ้า
หลายปีมานี้ รู้สึกว่าท่านแก่ขึ้นมาก ปีนี้อายุย่าง 72 แล้ว
เมื่อวานนี้ 3 คนพี่น้อง เลยพาคุณพ่อและคุณแม่
ไปรับประทานอาหารนอกบ้าน
(ซึ่งเสาร์-อาทิตย์ถ้าวันไหนพร้อมก็จะพากันไปอยู่บ่อย ๆ)

หลายปีมานี้ ลูก ๆ ไม่ค่อยได้พาท่านไปเที่ยวไหน
เพราะแต่ละคนติดภาระของตนเองทั้งนั้น
มีแต่พ่อกับแม่ ไปเที่ยวกันเอง

ส่วนลูกคนเล็กก็เฝ้าบ้านให้ ^_^
วันที่ 12 ส.ค.ที่ผ่านมา
ก่อนที่ข้าพเจ้าจะไปเดินเทอดพระเกียรติพระราชินีที่สนามหลวง
ตนเองอยากรับประทานไอศกรีมขึ้นมา
เลยเข้าไปรับประทานในร้านคนเดียว

(ทำเป็นประจำมาตั้งนานแล้ว
เพราะติดมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย
ไปไหนทำอะไรคนเดียวได้หมด ไม่รู้สึกเขิน
แต่อดแปลกใจไม่ได้มากกว่า
เพราะชอบมีคนมองข้าพเจ้า
เวลากินอาหารคนเดียว ซึ่งก็งง!
ว่ามันมองทำไม? ไม่ใช่คุณตัวนั่งอ่อยผู้ชายสักหน่อย
มากินข้าวนะเฟ้ย!)

ข้าพเจ้เข้าไปในร้านไอศกรีม Swenzen
ปรากฎว่า เห็นลูก ๆ พาพ่อแม่วัยชรา
มารับประทานไอศกรีมกันเยอะเลย
บางคนก็มาเป็นครอบครัวใหญ่
ก็รู้สึกดีว่า การมีครอบครัวที่อบอุ่น
ก็ทำให้คนชรา คลายเหงาได้เหมือนกัน
ตอนหนุ่มสาวต่างทำมาหารับประทาน
นาน ๆ มารวมตัวกันในวันสำคัญ ๆ
ก็รู้สึกปลาบปลื้มใจไม่ได้

ก็นึกในใจว่า เรายังโชคดีขนาดไหน
ที่มีครอบครัวที่อบอุ่น
สงสารแต่คนที่ไม่มีพ่อ ไม่มีแม่อยู่แล้ว
ถ้าหากไม่สามารถมีครอบครัวเป็นของตัวเองได้
ข้าพเจ้าคิดว่า พวกเขาคงจะเหงาพอสมควร

ตอนนี้พ่อแม่ยังอยู่ครบ อยากทำอะไร ก็รีบ ๆ ทำซะ
เดี๋ยวเวลาท่านไม่อยู่ จะได้ไม่ต้องเสียใจภายหลัง

โดย
คิดแล้วเขียน V:)