เลี้ยงปลาทองมาได้หลายปีแล้ว จากเดิมมีแค่ 1 ตัว
กลัวมันจะเหงาไปซื้อเพื่อนมันมาให้อีก 4 - 5 ตัว
ปรากฎว่าทะยอยเป็นโรคตายหมด
ตอนนี้กลับมาเหลือตัวเดียวแบบเดิม
ตัวนี้เป็นตัวแรกที่ซื้อมาด้วย
อึด! ทน! จริง ๆ :)
กินเก่ง เลยแข็งแรงกว่าตัวอื่นด้วยมั้ง
อีกอย่างพื้นฐานมันมาจากตลาดนัด
ไม่ได้ซื้อมาจากตู้เพาะเลี้ยง
ความอึด ความอดทน เลยสูงกว่าเพื่อน ๆ
ที่ซื้อมาจากตลาดปลา ห้องแอร์
พวกนั้น เป็นนิด เป็นหน่อย
ใส่ยาก็แล้ว ไม่ค่อยหาย
หายเหมือนกัน แต่หายไปจากโลกนี้ ^__^
วันก่อน ไม่รู้พ่อนึกอะไรขึ้นมา
เดินมาดู ๆ แล้วก็คุยว่า
เราน่ะ ทำบาป ทำกรรมกับมัน
เลี้ยงมัน ก็เอาตัวเข้าไปผูกพันกับมัน
เลี้ยงไม่ดี กรรมตกอยู่ที่คนเลี้ยงนะ
ดูซิ ว่ายวนไปวนมาอยู่แค่ในตู้
คนติดคุก ยังมีวันได้ออก
แต่นี่ ตายแล้วถึงได้เป็นอิสระ
โธ่! ป๋าขา! แหม! นี่มันเป็นสัตว์เลี้ยงในตู้กระจกนะคะ
จะไปปล่อยลงแม่น้ำได้งัย! มันก็ตายพอดี
ปลาชนิดนี้ มันเกิดมาเพื่อให้คนเลี้ยงนะคะ
ใครอยากจะไปทรมานมัน
เอาเป็นว่า พ่อไม่ค่อยชอบให้เราเลี้ยงสัตว์
กลัวว่า เราจะไปทำบาปกับมัน
อีกอย่างคงอยากให้เราทำอย่างอื่นมากกว่า
ไม่งั้น ไม่ได้ไปไหน เพราะจะไปต่างจังหวัดแต่ละที
ก็ห่วงนั่น ห่วงนี่ กลัวมันอด กลัวไม่มีคนคอยให้อาหาร
ก็เที่ยวฝากคนอื่นเลี้ยงด้วย
จู่ ๆ พ่อก็บอกว่า วันเกิดนี่นะ ลองไปโคราช
ไปนั่งวิปัสสนากับพี่สาวเขาดู
สงสัยคุณแม่ กับคุณพี่สาวเห็นเราว่างจัดมั้ง
เลยให้คุณพ่อมาชักชวนเรา
คงอยากให้ลูกสาวบรรลุธรรมในชาตินี้กระมัง ^__^
จะได้ไม่ต้องเกิดอีก
พ่อเรานี่ก็แปลกคนจริง!
คงจะห่วงเรามากกว่า
อายุก็เลยครึ่งคนแล้ว
ยังไม่สามารถมีผู้ชายดี ๆ ดูแลเราได้แทนเขาได้
คงจะให้เราไปดีทางด้านนี้ แบบพี่สาวกระมัง
เอ้อ! พ่อหนอพ่อเรา ^__^
โดย คิดแล้วเขียนV :)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น