สงสารเพื่อนที่อยู่ระหว่างคู่ปรับ
ไปงานแต่งวันนี้ ก็คิดไว้ตั้งแต่ต้นแล้วว่า
จะต้องเจอพวกเจ้าแม่ของกลุ่มทั้งหลาย
ก็เป็นไปตามคาด ....ทำใจไว้แล้ว
ว่าต้องไปเจอคนบางคน
บางคนเจอหน้าข้าพเจ้า
เหมือนกับเจอตัวอะไร...หน้านี้หงิกใส่
เอ้! ไม่รู้ว่าตรูไปทำความเดือดร้อนให้มันตั้งแต่เมื่อไร
นี่ขนาดห่างออกมา ไม่ไปกินข้าว ไม่สุงสิงด้วย
ยังไม่วาย (นะมึง!) ผัวมันฉันก็ไม่รู้จัก
ก็ไม่ได้ไปแย่ง ไปยุ่งอะไรกะมันสักหน่อย
แต่เจอหน้าตรูทีไร แม่งนี้หยิกใส่
เอ้อ! ก็แปลกดีว่ะ เฮ้ย!
หรือว่าเห็นเพื่อนมันเอาใจเรา
มากกว่าก็ได้มั้ง เลยศูนย์เสียความเป็นเจ้าแม่ไป
อิอิ ^_^
สงสารแต่เพื่อนร่วมทาง
ที่เขาอุตส่าห์หนีพ่อ ช่วยขับรถพาเพื่อนไปงานแต่ง ^_^
มันจะเบื่อบ้างไหมเนี่ยะ!
ทำไมสังคมมันไม่กว้างกว่านี้เน๊อะ ....
ลำบากใจ และก็สงสารเพื่อนมันเหมือนกัน
บางครั้งข้าพเจ้าไม่อยากมีปัญหา
ขอ bye ไม่ขอ Jam และไม่อยากยุ่งด้วย
และอย่ามาโทษว่า เป็นเพราะข้าพเจ้า
เพื่อนมันถึงมาทางนี้ ....
ข้าพเจ้าจะไปกับพี่คนอื่นมากก็ไม่ได้
เพราะข้าพเจ้าค่อนข้างเลือกคบคน
เพราะเกรงเรื่องชู้สาวอย่างมากเหมือนกัน .....
บางคนก็มีเมีย มีพิธีแต่งอย่างดี
แต่เวลาไปงาน แต่ละงาน
ไม่เห็นเอาเมียมันมาออกเลย
ก็แปลกดีนะ
(จินตนาการว่า คนที่แต่งงานแล้วไม่นำคู่ชีวิตมาออกงาน สันนิษฐานไว้ว่ามันคงพิการ ง่อยเปลี้ยเสียขา
เลยต้องเก็บไว้ในบ้าน)
ไม่รู้ว่ามันแต่งงานหาพระแสงอะไร?!
แถมพูดถึงเมียไม่ได้อีก ...ทำตัวเหมือนไก่แจ้
ป้อตัวเมียไปเรื่อย ๆ ... ไอ้นี่!
อย่ามาใกล้ ๆ ตรู เดี๋ยวเจอลูกถีบ
ถีบไปไกล ๆ .....ถีบสองล้อนะ (ซะเมื่อไร) อิอิ :)P
ไปคราวนี้ ไม่ค่อยได้เก็บภาพเพราะแขกเยอะมาก
อีกอย่างเราเป็นแขก ไม่ได้เป็นเจ้าภาพ
เลยเก็บภาพได้นิดหน่อย พอเป็นพิธี
งานนี้ วิญญาณตากล้องไม่ได้เข้าสิง
แม้แต่เจ้าภาพยังไม่มีรูปเลย เพราะมัวแต่รับแขก
ส่วนตากล้อง ไม่มีใครมีน้ำใจเอ่ยปากถ่ายให้
เอาเป็นว่า ไปงานนี้เพราะเจ้าภาพ แค่นั้นพอ!
Version : เชือดไก่ ให้ลิงดู
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น