ไดอารี่ออนไลน์

วันนี้ ข้าพเจ้าอยากจะพูดถึงเรื่อง
การเขียนไดอารี่ออนไลน์สักเล็กน้อย
จริง ๆ แล้วทำ blog นี้ขึ้นมา
เป็น blog ที่ 2 จากที่เคยอยู่ ASTV
เพื่อหลีกเลี่ยงความคิดเห็นที่ขัดแย้งทางการเมือง

blog นี้เปรียบเสมือนการบันทึกเรื่องราวชีวิตประจำวัน
ที่ได้เจอเหตุการณ์ในชีวิตประจำวัน เรื่องเบา ๆ เก็บมาเล่า
ขึ้น web ไว้ เผื่อบทความ
หรือความคิดเห็นไหนที่มีประโยชน์
เมื่อมีคนค้นพบ ก็จะได้เก็บความคิดนั้น
ไปต่อยอดได้ ที่จริงไม่อยากเขียน blog หลายอัน
เพราะมันเหนื่อย ... blog โน้นส่วนมากจะไว้อ่านของคนอื่น
หรือเผยแพร่บทความที่มีสาระหน่อย
(blog นี้ส่วนมากจะเรื่องไร้สาระ
เน้นความพอใจส่วนตัว ^__^)
ก็ในเมื่อเราไม่มีเวลา หรือไม่สามารถอ่านของคนอื่นได้
ก็ต้องหลบมาเขียน blog นี้เงียบ ๆ นี่แหล่ะ ^__^
ไม่ต้องแสดงความคิดเห็นให้กับใคร
ฉันก็นั่งเขียน นั่งพิมพ์ตามเรื่อง ตามราว
ซึ่งมันก็ดีอย่างเสียอย่างนะ

ไดอารี่ออนไลน์ดีตรงที่ว่า
คนอื่นเข้ามาอ่านความคิดของเรา
ซึ่งสามารถนำไปต่อยอดความคิดได้
แต่ข้อเสียก็คือ คนอื่นไม่เข้ามาแสดงความเห็นใน blog เรา
ซึ่งบางครั้ง เอ้! ตรูเขียนเอง อ่านเองอยู่คนเดียว
ท่าจะบ้าหรือเปล่า?!! เหมือนพูดโทรศัพท์อยู่คนเดียว
คนอื่นไม่ได้ยิน ไม่เห็นตัวคนสนทนา ก็ว่าไอ้นี่บ้า!
พูดอยู่คนเดียว เขียนอยู่คนเดียว รึเปล่า?!!

แต่ถ้าเขียนใน blog ที่มีเพื่อนบ้าน แสดงความคิดเห็นด้วย
ก็เหมือนกับเป็นสังคมเล็ก ๆ
แลกเปลี่ยนความคิดเห็นซึ่งกันและกัน
มีทะเลาะบ้าง แหย่บ้าง ให้กำลังใจกันบ้าง
ซึ่ง ณ ตอนนี้ ข้าพเจ้ามีเวลาไม่มากพอ
ที่ข้าพเจ้าจะให้เพื่อนบ้านในสังคม blog นั้นได้
ก็เลยทำให้ก่อกำเนิด blog นี้ขึ้นมาแทน

ใจจริงน่ะ ไม่อยากยุ่งเรื่องการเมืองด้วยซ้ำ
แต่จะไม่รู้อะไรเลยก็ไม่ได้
เอาแค่ อ่านข่าวพอรู้เท่านั้น ...
แต่คงไม่มีเวลาสามารถลงรายละเอียด ในเรื่องนั้นได้มาก ...
เพราะยิ่งลงรายละเอียดมากเท่าไร อารมณ์ของเรา
จะเป็นอีกแบบนึง ... แรง...เหมือนคนบ้า ดี ๆ นี่เอง...
(ลองไปอ่าน blog ของที่ไหนก็ตามที่มีการแสดงความเห็น
เกี่ยวกับการเมือง ...เวลาอ่านแล้วจะรู้สึกเครียดทันที
หากใครแสดงความคิดเห็นไม่ใช่พวกตนเอง จะมีอาการด่า ขุด ฯลฯ
เหมือนพวกคนบ้า ไร้สติ เลย )

.... พวกทำตัวเป็นนักเลงหัวไม้ ข้าพเจ้าไม่ชอบเลย....

คิดแล้วเขียน :(