การเขียนไดอารี่ หรือการเขียนไดอารี่ออนไลน์ (blog)
เป็นสิ่งที่ช่วยระบายความเครียดให้กับข้าพเจ้าเป็นอย่างดี
ถึงแม้ว่า บางครั้งในชีวิตจริง อาจจะไม่มีเพื่อนสนิทพอ
หรือจับคนมานั่งฟังเราพูดได้
ในเรื่องสิ่งที่ตนเองได้ประสบมาได้
หรืออยากจะนำเสนอสิ่งดี ๆ ให้กับสังคมออนไลน์
ก็สามารถทำได้ไม่มีขีดจำกัด
เพราะเป็นเรื่องของผู้เขียนเอง
ที่จะเขียนอย่างไรก็ได้ ....
แต่สิ่งที่เราเขียน...หากเป็นเรื่องโกหก
สักวันคนที่เขาอ่านประจำ เขาก็จะจับได้เอง
คนโกหกมักจะมีพิรุธให้จับได้เสมอ
(เรื่องนี้ต้องถามเครื่องจับเท็จของตำรวจได้) ^_^
การเขียน blog หากไม่มีคนที่รู้จักเป็นการส่วนตัวเข้ามาอ่าน
ทำให้เราสามารถเขียนสิ่งที่เราคิดได้อย่างไม่จำกัด
ไม่ต้องกลัวว่าใครอ่านแล้วมาวิพากวิจารณ์ให้ได้ยิน
อย่างมาก คนอ่านอาจจะคิดว่า ยัยนี่
เขียนบ้าบออะไร ...แต่มันก็คือสิทธิส่วนบุคคลของเรา
ปลดปล่อยสิ่งที่เราคิดออกมาได้หมด
ทำให้ใจเราสบายขึ้น ไม่ต้องเก็บกดอารมณ์อะไรไว้
เผลอ ๆ เรื่องที่เราเขียนอาจมีประโยชน์ต่อสังคม
ไม่มากก็น้อย ด้วยเหตุนี้ ข้าพเจ้ามักจะชอบเขียน มากกว่าพูด
(เพราะในชีวิตจริง พูดไม่เคยทันคนอื่นสักที ให้ตายเหอะ
โดนแย่งทุกอย่างหมด 555 :))
จะว่าเก็บกดก็ไม่เชิง แต่พูดไม่ทันที่คนอื่นจะฟังเราจนจบ 555
ก็เลยเป็นคิดแล้วเขียน แทน อิอิ
ใครอยากอ่าน ก็อ่าน ใครไม่อ่าน ก็ไม่ได้ว่าอะไร
แต่ข้าพเจ้าจะเขียนน่ะ ....ก็เพราะอยากเขียน
คิดแล้วเขียนงัย ....^__^
สิ่งที่เราเขียนในแต่ละวัน
เป็นการทบทวนเรื่องราวในชีวิตประจำวัน
เหตุการณ์ที่เราประสบมา
ทำให้เรารู้จักความคิดของตนเองมากขึ้น
เมื่อย้อนเวลากลับมาอ่านผลงานเขียนของตนเอง
(อาจจะมีวันนั้นบางวัน บางช่วง อิอิ)
แล้วจะนึกไม่ถึงว่า ตอนนั้น ตรูเขียนไปได้งัยหว่า!!!
อารมณ์ประมาณนั้นจริง ๆ ....
บางวันมีเรื่องตลก บางวันมีเรื่องหงุดหงิด
เขียน ๆ ๆ ๆ ....แล้วเราก็จะรู้จักใจเรา รู้จักตัวเรามากขึ้น
เผลอ ๆ มีเพื่อนที่ชอบงานเขียนของเรา
กลายเป็นคู่ชีวิตไปหลายรายก็มีนะ ...
วันนี้ไม่มีอะไรมาก
การเขียน blog ขอเป็นตัวของตัวเอง
ดีที่สุด ...เพราะถ้าเป็นเรื่องแต่ง เรื่องใส่สีตีไข่
สักวันก็ต้องโดนจับได้ ......จริงหรือเท็จ
คนอื่นก็ต้องรู้ ....
แล้วคุณล่ะ มีไดอารี่ออนไลน์ของตัวเองหรือยัง?
Be myself ...
โดย คิดแล้วเขียน :)V
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น