เพื่อน

ทุกคนคงเคยมีเพื่อน
เพื่อนสนิทสมัยเรียนหนังสือ
ข้าพเจ้าก็มี เพียงแต่มีที่สนิทไม่กี่คน ณ ตอนนี้
ตั้งแต่เริ่มทำงาน เพื่อนเริ่มมีครอบครัว
ก็เลยเริ่มห่างกันไป มีบ้างที่นาน ๆ ครั้งคุยโทรศัพท์กัน
ซึ่งข้าพเจ้าจะให้ความเกรงใจในสามีตัวเพื่อนค่อนข้างมาก
เพราะเพื่อนมีครอบครัวแล้ว จะมาผูกติดกันกับเรามากไม่ดี
(พ่อเคยสอนไว้ รักยาวให้บั่น รักสั้นให้ต่อ)
จากประสบการณ์ที่พ่อเคยมีเพื่อนสนิทกันมา
แต่เมื่อเริ่มผิดใจกัน หรือภรรยาไม่ถูกกัน
ก็เริ่มมองหน้ากันไม่ค่อยติดแบบแต่ก่อน

ข้าพเจ้าเลยไม่ใคร่จะสนิทกับใครมากนัก
ด้วยความที่สนิทกันมาก
ความเกรงใจซึ่งกันและกันมักจะหายไปด้วย
ทุกคนต้องมีพื้นที่ส่วนตัวเสมอ
ต้องให้เกียรติซึ่งกันและกัน

ด้วยวันคล้ายวันเกิดข้าพเจ้าเมื่อวาน
เพื่อนโทร.มาอวยพร แต่เจ้าโทรศัพท์ปรากฎหน้าจอข้อความ
ตอนดึกแล้ว ข้าพเจ้าเลยไม่ได้ติดต่อกลับไป
เข้าใจว่า เพื่อนคงจะโทรมาอวยพรวันเกิด

วันนี้ได้โอกาสอีกครั้ง โทรหา
ลูกสาวเพื่อนพูดได้แล้ว ร้องเพลง Que sera sera
ให้ข้าพเจ้าฟังทางโทรศัพท์ เก่งซะด้วย ร้องได้
ร้องให้ฟังไม่หยุด 555 (อายุได้จะ 4 ขวบแล้ว)
เพราะแม่ให้ลูกร้องเพลงให้ป้าฟัง
...ติดใจในเสียงตนเอง...เลยร้องไปเรื่อย ๆ แบบว่า
หนูจะร้องเพลง แม่อย่าพูดโทรศัพท์นาน...

ไม่ได้ไปเยี่ยมเพื่อนนานแล้ว เพราะถ้าไปวันหยุด
ก็คงต้องไปเจอกับสามีเขา ซึ่งข้าพเจ้าค่อนข้างจะเกรงใจ
ไม่อยากรบกวน เพราะสามีเพื่อนเป็น family man ดีมาก
ทำให้เราพูดคุยเล่นกับเพื่อนเราไม่เต็มที่
อีกทั้งเป็นวันพักผ่อนของเขา

เหมือนกับเรา เวลาเสาร์-อาทิตย์เป็นวันหยุดของเรา
บางครั้ง เราก็ต้องการอะไรที่เป็นส่วนตัว
หรือเป็นวันครอบครัวของเขา ... ก็ต้องเข้าใจ ณ จุดนี้
ทำให้เราห่างจากเพื่อนไปโดยปริยาย .....
แต่เพื่อน ก็ยังเป็นเพื่อนอยู่เสมอ ^___^

คิดแล้วเขียน :)V