วันอังคารที่ 29 มิถุนายน พ.ศ. 2553

เที่ยวนี้ งานกร่อย

กลับมาจากทัวร์ภาคเหนือ เหนื่อยตรงนั่งรถระยะยาว
สงสัยเริ่มแก่ตามญาติ ๆ เพราะไปคราวนี้แน่ ๆ
มีแต่ผู้สูงวัย มีเด็ก ม.ต้นหลานเพื่อนป้า ไปแค่คนเดียวมั้ง

ทัวร์คราวนี้ เพื่อนคุณป้ามาจากอเมริกา อยากไปเชียงใหม่
เลยจับมือกันจัดรถตู้ มาชวนอา ป้าและแม่ข้าพเจ้า หาตัวหาร
คชจ.(ค่าใช้จ่าย)ให้ได้ 10 คน ....

วันแรก ก็หมดเวลาเดินทางแล้ว
วันที่สองตีรถจากเชียงใหม่ ไปแม่สาย (เชียงราย)
ตีรถกลับมานอนเชียงใหม่ หมดอีก 1 วัน
วันที่สาม ไปตลาดวโรรส ซื้ออาหาร
ไปบ้านถวาย สันกำแพง บ่อสร้าง
กลับมาตลาดวโรรส อีกครั้ง
แล้วไม่ได้ไปไหนอีกเลย เพราะเพื่อนป้าเป็นลมหมดสติ
มีโรคประจำตัวคือ โรคหัวใจ คงเหนื่อยและร้อน
ตอนหาที่รถจอด

กลุ่มข้าพเจ้ามารถอยู่ที่รถแล้ว
แต่กลุ่มของเพื่อนป้า(ไม่รู้ว่ารถจอดอยู่ตรงไหน)
กะว่าจะโทร.ให้รถตู้ออกมารับตรงจุดที่แกยืนรอ
จะได้ไม่ต้องเหนื่อยเดินหา

อาข้าพเจ้าโทร.เข้ามือถือแก จึงรู้ว่าแกลืมโทรศัพท์ไว้ในรถ
แกใช้มือถือหลาน โทรศัพท์กลับมาหาพี่สาวข้าพเจ้าเพื่อขอเบอร์ป้า
แต่เสียงก็ขาด ๆ หายไป พี่สาวต้องโทรมาหาป้าข้าพเจ้าบอกว่า
เพื่อนป้าโทร.มาพูดไม่รู้เรื่อง ยังพูดไม่จบ ได้ยินแต่เสียงคนคุยกัน

ก็คงต้องเป็นหน้าที่ของเด็กที่สุดในขณะนั้น วิ่งไปตามหากลุ่มแก
เมื่อข้าพเจ้าแค่เดินไปออกไปหน้าซอยที่จอดรถ มองไปยังหน้าธนาคาร
ก็เห็นเพื่อนป้าล้มตัวนอนลงที่พื้น หลาน ๆ ก็ช่วยกันพยุงตัว
นวดคอ นวดแขน นวดศีรษะแกกันใหญ่ สุดท้ายยามบอกให้รีบส่ง รพ.ใกล้ ๆ นี่เถอะ
เพราะไม่แน่ใจว่าศีรษะแกฟาดพื้นหรือเปล่า เพราะคุยโทรศัพท์อยู่แล้วล้มลงไป

ข้าพเจ้าก็วิ่งร้อยเมตร มาบอกรถตู้ให้ไปรับแก แต่ไม่ทัน แกไปรถรับจ้างสีแดงแถวนั้นแล้ว
วันนั้นเป็นวันอาทิตย์ มีแต่หมอเวร พยาบาล และบุรุษพยาบาล
ต่างวิ่งกรู ลุมปั๊มหัวใจแกกันใหญ่ นานมาก ๆ

ป้า ๆ อา ๆ จะพาลเป็นลมไปขณะนั้นด้วย
ทุกคนในที่นั้นเข่าอ่อนไปตาม ๆ กัน ...
เพราะเพื่อนป้ามีโรคหัวใจ เป็นโรคประจำตัว

พอปั๊มหัวใจเต้นได้แล้ว หมอให้ส่งตัวไป รพ.ที่ใหญ่กว่า
เพราะจะมีอุปกรณ์ที่พร้อมกว่านี้

ย้ายไปรพ. อีก รพ.นึง แต่ดันเอาแกไปไว้ในห้องอายุกรรม
ซึ่งเป็นการรักษาคนป่วยทั่ว ๆ ไป จากอาการที่หนักมาแล้วมาไว้แบบนี้
ลูกสาวของแกที่เป็นพยาบาลพระมงกุฏ
รีบบินขึ้นตามมาทันทีที่ทราบข่าว
เมื่อเห็นอาการแม่แล้ว ก็รีบหา รพ.ใหม่ ย้ายแม่ออกทันที

ทุกคน ที่เจอเหตุการณ์แบบนี้ คงไม่มีจิตใจที่ออยากเที่ยวต่อด้วย

ณ ขณะนี้ อาการเพื่อนป้าก็มีแต่ทรงกับทรุด จะย้ายเข้ากทม.ก็ไม่ได้
เพราะตอนจะย้าย หัวใจแกหยุดเต้นอีก

ต้องรอดูอาการแกอีก ว่าสามารถย้ายได้ไหม?
แต่ก่อนหน้านั้น หมอ รพ. แรกที่ช่วยปั๊มหัวใจแกได้
พูดตรงมาก ๆ (ที่หลาย ๆ คนบอกว่าหมอพูดไม่ดี)
บอกว่า ทำใจไว้ได้เลย หัวใจหยุดเต้นเฉียบพลัน
สมองขาดออกซิเจนไป 7 นาที
ถ้าฟื้นขึ้นมา คงไม่เหมือนเดิม

เฮ้อ! ทัวร์ผู้สูงวัย ต้องระวัง เหตุการณ์แบบนี้ให้มาก ๆ
ก็นับว่า ข้าพเจ้าไปเที่ยวคราวนี้ ยังเป็นประโยชน์กับคนอื่นได้บ้าง
ไปเป็นมาเร็ว ให้ป้า ๆ เขานั่นแหล่ะ ^_^

คิดแล้วเขียน :(

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น