มีเพื่อนหลายคนมาชวนข้าพเจ้าไปเที่ยวช่วงปลายปี
เป็นการเลี้ยงฉลองจบปริญญาโท เป็นรีสอร์ทแถวหัวหิน
พวกเพื่อนเคยไปกันแล้วติดใจ นำรูปมาโชว์อวด
อยากให้ข้าพเจ้าไปเที่ยว
เพื่อนข้าพเจ้าย้ำว่า
หาเวลาไปให้ได้นะ
ข้าพเจ้าก็อยากจะไปหรอก
ซึ่งช่วงนี้บอกตรง ๆ ว่า อยากเที่ยว
แต่ปัจจัยไม่อำนวยเท่าไรนัก ^__^
ราคาทัวร์ครั้งนี้
แพงกว่าที่คิด ไปแค่เสาร์-อาทิตย์
แต่เสียตั้ง 3,000 บาท
รวมอาหาร ค่ารถ และที่พัก เสร็จสรรพ
แค่มาเอ่ยให้ที่บ้านข้าพเจ้าฟัง
เขาบอกว่า แพงเกินไป
ถ้าไปในนามของคนกันเองจัด
(คนจัดเขาก็คงอยากได้กำไรด้วยมั้ง ^_^)
แต่กว่าจะถึงเวลานั้น คงอีกนาน
อะไรที่มันนานเกินไป
อาจมีอะไรเปลี่ยนแปลงได้
ทางที่ดี ก็อย่าเพิ่งไปตกปากรับคำกับใครไว้ดีกว่า
เดี๋ยวจะเสียคำพูด
วันเสาร์-อาทิตย์ที่ผ่านมา
ข้าพเจ้าไปงาน ๕๐ ปีเที่ยวเมืองไทย
ที่อิมแพ็ค เมืองทองธานี
ก็เดินแวะตามบูธต่าง ๆ เก็บโปรชัวร์มา
สถานที่ท่องเที่ยวในประเทศไทยนี่
เยอะแยะไปหมด บางที่ข้าพเจ้าก็ไม่เคยไป
อยากไปหลายที่อยู่ บางทีหาคนที่เหมาะสม
จะไปกับเราได้ค่อนข้างยาก ...
สมาชิกคนในครอบครัวข้าพเจ้า
พยายามแนะนำข้าพเจ้าให้ช่วยอาทำทัวร์
เพราะเห็นอาจัดทัวร์แต่ละเที่ยว ก็มีรายได้พอสมควร
แต่ก็ต้องเหนื่อยหน่อย
อีกอย่างข้าพเจ้ารู้จักตนเองดี
ว่าไม่ค่อยเหมาะกับการทำอาชีพบริการ
เพราะเอาใจแขกไม่ค่อยเก่ง พูดก็ไม่พูด
แล้วจะมีลูกทัวร์กับเขาหรือ?
เป็นไกด์ ก็ต้องอธิบายเก่ง พูดเก่ง ๆ
เฮ้อ! แล้วตรูจะทำได้หรืออาชีพนี้นะ
แค่ทะเลาะกับลูกค้าที่มาติดต่อบ่อย ๆ
กับเพื่อนร่วมงาน ก็ประสาทจะกินอยู่แล้ว
จะต้องมานั่งเอาใจลูกทัวร์อีก ...
นึกสภาพตัวเองไม่ออก!....
บางครั้งการคิด การฝัน และการพูดของคนอื่น
มันง่ายกว่าการที่เราลงมือกระทำด้วยตนเอง เยอะเลย
เพราะถ้าเป็นแบบนั้น ทุกคนในโลกนี้
คงประสบความสำเร็จกันถ้วนหน้า...
คิดแล้วเขียน :))
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น