ลูกเสือ ไม่ใช่ลูกจระเข้

วันนี้มีพี่ที่ทำงานมาแจกการ์ดเชิญงานแต่งงาน
ของลูกสาวพี่เขา ซึ่งเคยไปเที่ยวบ้านเขาที่อยู่เชียงราย
เขาถ่ายภาพมาให้เพื่อน ๆ ที่ยังไม่เห็นได้ดู
แต่ไม่ได้เชิญเราไปงาน (แป่ว!)
อาจจะเห็นว่าเราเป็นเด็ก
หรือกลัวว่า พ่อแม่ไม่ให้เราไปมั้ง!! อิอิ ^_^

หรือกลัวว่าไปงานแต่งลูกเขาเหมือนตอกย้ำ
อะไรกับเรารึเปล่า??++ ที่ ณ ปัจจุบัน
เรายังไม่ได้แต่งงาน (อ้าว!)
หรือคิดว่าเราแอบมี??? (อ้าว!)
คิดได้หลายแง่ ...แต่อย่าคิดเลยปวดหัวเปล่า ๆ
ใครอยากรู้มาถามพ่อกับแม่เราดีกว่า
ว่าเราเป็นคนอย่างไร?

อีกอย่างพ่อข้าพเจ้าเป็นทหารมาก่อน
ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ออกรบ เหมือนหน่วยอื่น
แต่ก็ไม่ทิ้งมาดทหาร ^_^
เพราะเวลาพ่อไปหาพี่ที่เป็นทหารที่ทำงานทีไร
ในวัยขนาดนี้ ไม่ได้แต่งตัวเครื่องแบบ นั่งรถเก๋ง
พลทหารหน้าประตูทำความเคารพทุกครั้ง
ที่พ่อผ่านไป .... แบบนี้กระมัง เรียกว่ามาดเท่ห์
มาดดี สีไม่ตก อิอิ ^_^

มาดพ่อเขาจะนิ่ง ๆ เงียบ ๆ แบบข้าพเจ้านี่แหล่ะ! แต่ถ้าเอาเรื่องขึ้นมา พ่อพกปืนไม่ได้เลยนะ มิน่า ถึงไม่มีใครกล้ามาแหย่หนวดเสือ เพราะพ่อข้าพเจ้าเกิดปีเสือ

คนที่เกิดปีเสือ ก็รู้ ๆ กันอยู่
อย่าได้ริอาจกระตุกหนวดเสือเชียวหนา!
ขนาดแว่นตา Rayban สมัยก่อน
ถูกกระชากจากใบหน้า พ่อวิ่งตามผู้ร้าย
2 คน มีปืนด้วย แต่กระสุนอยู่ที่เพื่อนมัน

วิ่งตามจนคนร้ายวิ่งหนีต่อไม่ไหว
พ่อเลยเอาหินก้อนใหญ่ทุบหัวมันจน
คนร้ายมันบอกที่ทิ้งแว่นตาพ่อได้
วิ่งตามเอาเรื่องมันเกือบชั่วโมง
อีกคนวิ่งตะเลิดเปิดเปิงไปคนละทาง ....
พี่สาวเห็นเหตุการณ์มาเล่าให้ข้าพเจ้าฟัง

ไม่รู้ซะแล้ว ว่าเราเป็น ลูกเสือ ไม่ใช่ลูกจระเข้ นี่เอง อิอิ ^___^

อยากลองเลี้ยงไว้ดูเล่น ๆ สักตัวไหมล่ะ!!!
เสือนะ เสือ !!



คิดแล้วเขียน :)V