วันศุกร์ที่ 10 กันยายน พ.ศ. 2553

ระบายความเครียด

วันนี้เครียดทั้้งงานและคน
พองานจะซา ๆ คนก็ดันมาทำให้เครียด
วันนี้หงุดหงิด อิ๋บอ๋ายเลย
วัน ๆ ก็นั่งทำงานหน้าคอม ไปได้ไปเม้าท์
กะใครที่ไหน น้ำลายจะบูดอยู่แล้ว
พอวันนี้ได้พักเล่นกับพี่หน่อย
พอดีเขา chat กับเพื่อนเขา
เราก็ขอ jam กะเขาด้วย
กลับมานั่งหน้า com ไม่กี่นาที
เจ้านายบอกว่ามีคนมาตามงานเรา
ว่าไม่ได้ส่งสำเนางานให้เขา

เราก็อะไรวะ ตรูเพิ่งจะได้พัก
แมร่งเอ๊ย! จะเป็นโรงงานนรก หรือยังงัยเนี่ยะ
ไปถามซิ วัน ๆ ตรูได้คุยกับใครบ้าง
นอกจากอยู่หน้าจอคอม เซ็งจริง ๆ
เซ็งอิ๋บอ๋ายด้วย เบื่อแล้วนะ
อย่ามาจู้จี้ จุกจิกกะตรูมากนัก
ตรูลำคาญ แมร่งเร่งตาปีตาชาติ
ไม่รู้อะไรนักหนา Alert งานตามคนอื่นไปด้วย
ประสาทจะแดร่ก ไปกะคนอื่นด้วย บ้าจริง ๆ

เราก็นั่งทำงานนะ ไม่ได้เอาเวลางานหนีไปไหน
หรือทำงานอย่างอื่น โมโหมาก ๆ เดี๋ยวลายาวเลย
ปล่อยดองงานไว้ ใครทำได้ ให้มันทำไป
มีแต่โยนงานมา ตรูว่างจังเลย!

คิดแล้วเซ็ง
ต้องมาระบาย

วันพุธที่ 8 กันยายน พ.ศ. 2553

ใส่บาตร

ข้าพเจ้าชอบที่จะใส่บาตรอาทิตย์ละครั้ง เป็นอย่างน้อย
ส่วนมากจะเป็นวันที่ตนเองเกิด หรือเสาร์ อาทิตย์
เพราะสะดวกสำหรับตนเอง พูดง่าย ๆ ว่า ข้าพเจ้าถือฤกษ์สะดวก
เมื่อวันอาทิตย์ ตั้งใจว่าจะปั่นจักรยานไปใส่ที่วัดแถวบ้าน
แต่ด้วยเหตุที่ต้องมีธุระ ทำให้ความตั้งใจนั้น ถูกระงับไปโดยปริยาย

จึงคิดว่า จะใส่ในวันที่ตนเองเกิด แต่แล้วก็ต้องมาป่วย
ความตั้งใจนั้นถูกระงับ (เป็นครั้งที่ 2)
ซึ่งเหมือนกับมีบางสิ่งบางอย่างล่วงรู้ว่าข้าพเจ้าตั้งใจจะใส่บาตร
ก็มีเสียงแมลงชนิดหนึ่ง ชอบมาเกาะแถว ๆ บ้าน
(เสียงชนิดนี้ ข้าพเจ้าคิดไว้ว่ามิใช่แมลงธรรมดา
แต่เป็นพวกอสุรกายชนิดหนึ่ง หรือจำพวกเปรต)
2-3 วันผ่านไป ก็ไม่ได้ใส่บาตรเสียที

มาวันนี้เป็นวันพระ ข้าพเจ้าจึงตัดสินใจรีบปั่นจักรยานไปใส่ที่หน้าวัด
โดยคิดว่า การผัดผ่อนเป็นสิ่งที่ไม่ค่อยดี
เชื่อไหมว่า พอข้าพเจ้าเปิดประตูเข้าบ้านมา
สุนัขข้าง ๆ บ้าน ต่างพากันหอนระงม
ก็คิดไว้ว่า สิ่งที่ข้าพเจ้าคิดนั้นคงไม่ผิด
และข้าพเจ้าก็จัดแจง กรวดน้ำแผ่ส่วนกุศลไปให้
วันนี้ เสียงแมลงเหล่านั้น ไม่มีมาให้ได้ยิน

ส่วนมากเสียงแมลงเหล่านี้จะมาใกล้วันพระใหญ่
หรือวันโกน ก็แปลกนะ คนในบ้านก็ใส่บาตรทำบุญ เกือบทุกวัน
โดยเฉพาะช่วงนี้ ป้ากับอาข้าพเจ้าก็ใส่
หรือว่าพวกเขาจะไม่ได้รับ ก็มิทราบได้
หวังว่า เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้
คงมิใช่ข้าพเจ้าคิดไปเองหรอกนะ
แล้วแบบนี้ ข้าพเจ้าจะนั่งวิปัสสนากรรมฐานได้ไหมหนอ?
กลัวเจอของแปลกพวกนี้ แล้วจะทำใจไม่ได้น่ะซิ

ทำยังงัยถึงจะเลิกกลัวผีสักที เบื่อตนเองเหมือนกัน
เห้อ ๆ ๆ

คิดแล้วเขียน :))